ALEXANDER BURIAK: ORBIS STULTORUM
ALEXANDER BURIAK:

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΩΝ ΒΛΑΚΩΝ

ORBIS STULTORUM


ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΡΩΣΙΚΑ: ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΧΙΛΛ. ΜΠΟΖΟΒΙΤΗΣ

Release: 26.02.2017
Other books
bouriac@yahoo.com diostas@otenet.gr


1. ΠΡΟΛΟΓΟΣ
2. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
3. ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΒΛΑΚΕΙΑ
4. Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΒΛΑΚΩΝ
5. ΟΙ ΒΛΑΚΕΣ ΚΑΙ ΤΟΨΕΜΑ
6. ΟΙ ΒΛΑΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
7. ΟΙ ΒΛΑΚΕΣ ΚΑΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ
8. Ο ΝΟΥΣ ΚΑΙ Η ΨΥΧΙΚΗΑΝΩΜΑΛΙΑ
9. ΟΙ ΒΛΑΚΕΣ ΚΑΙ Η ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ
10. ΟΙ ΕΞΥΠΝΟΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΒΛΑΚΩΝ
11. ΟΙ ΒΛΑΚΕΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΕΞΥΠΝΩΝ
12. ΟΙ ΒΛΑΚΕΣ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΑΥΤΩΝ ΤΟΥΣ
13. ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΝΟΥΣ.
14. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΞΥΠΝΩΝ
15. ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΞΥΠΝΟΣ
16. ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ
17. Ο ΝΟΥΣ ΚΑΙ Η ΥΓΙΗΣ ΣΚΕΨΗ
18. Ο ΝΟΥΣ ΚΑΙ Η ΣΟΦΙΑ
19. Ο ΝΟΥΣ ΚΑΙ Η ΙΔΙΟΦΥΪΑ
20. Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΟΥ ΝΟΥ
21. ΟΙ ΕΞΥΠΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ
22. ΟΙ ΨΕΥΤΟ -- ΕΞΥΠΝΟΙ
23. ΤΑ ΤΕΣΤ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ (IQ)
24. ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΒΛΑΚΑΣ
25. ΟΙ ΕΝΕΡΓΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΘΗΤΙΚΟΙ ΒΛΑΚΕΣ
26. Η ΚΟΣΜΟΑΝΤΙΛΗΨΗΤΟΥ ΒΛΑΚΑ
27. Ο ΝΟΥΣ ΚΑΙ Η ΣΤΑΔΙΟΔΡΟΜΙΑ
28. ΟΙ ΕΞΥΠΝΟΙ ΕΝ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΒΛΑΚΩΝ
29. ΟΙ ΒΛΑΚΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΕΡΒΛΑΚΕΣ
30. Η ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗΤΩΝ ΒΛΑΚΩΝ
31. ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΒΛΑΚΕΣ
32. ΟΙ ΒΛΑΚΕΣ ΚΑΙ Η ΤΥΧΗ
33. ΟΙ ΒΛΑΚΕΣ ΚΑΙ Η ΕΥΤΥΧΙΑ
34. ΟΙ ΒΛΑΚΕΣ ΚΑΙ Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ
35. ΟΙ ΒΛΑΚΕΣ ΚΑΙ Η ΜΟΡΦΩΣΗ
36. ΟΙ ΒΛΑΚΕΣ ΚΑΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
37. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ -- ΘΑΥΜΑΤΑ
38. ΟΙ ΒΛΑΚΕΣ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
39. ΟΙ ΒΛΑΚΕΣ ΚΑΙ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ
40. ΟΙ ΒΛΑΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ
41. ΟΙ ΒΛΑΚΕΣ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ
42. Ο ΝΟΥΣ ΚΑΙ Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟΤΗΤΑ
43. ΟΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΞΥΠΝΩΝ
44. ΠΩΣ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΝ ΟΙ ΕΞΥΠΝΟΙ
45. ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
46. ΟΙ ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΒΛΑΚΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΞΥΠΝΟΥΣ

1. ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Με τον βλακώδη τρόπο.
Στους βλάκες.
Για τους βλάκες.

Όταν άρχισα να γράφω αυτό το περί των βλακών εγχειρίδιο, δεν γνώριζα ακόμη κανένα βιβλίο, που να περιγράφει αυτό το θέμα.

Ούτε που το είχα σκεφθεί σε τι βαθμό είμαι ο ίδιος βλάκας.

Στην πορεία της δουλειάς εξακριβώθηκε, ότι το θέμα των βλακών δεν βασάνιζε μόνον εμένα, πολλοί μεγάλοι άνθρωποι ήδη άφησαν στους απογόνους τους μελαγχολικούςσυλλογισμούς τους γι'αυτό το θέμα.

Κάποιες από τις δικές μου παρατηρήσεις αποδείχτηκαν παλιές και έτσι αναγκάστηκα να προσθέσω τα διάφορα ρητά μέσα στο κείμενό μου -- λόγω της συμπόνιας προς τους δυστυχείς προκατόχους μου.


2. ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ποια ιδιότητα είναι η πιο σημαντική στην επιβίωση των ανθρώπων και της ανθρωπότητας εν συνόλω -- ο νους, οι μύες, η σεξουαλική ισχύ, η "βούληση της εξουσίας"? Φαίνεται, ότι ο νους δεν παρουσιάζεται εδώ ως ο πιο σημαντικός. Εάν κάποιος νομίζει, ότι ο νους αποτελεί τον κύριο παράγοντα της επιστημονικό -- τεχνικής προόδου, πρέπει να σημειωθεί, ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι.

Η πρόοδος εξασφαλίζεται μάλλον όχι από τους έξυπνους, αλλά από τους ειδικούς ιδιοφυείς, οι οποίοι εν συνόλω δεν ξεχωρίζουν ιδιαίτερα με τον νου τους, αν εξετάσεις το θέμα από την άποψη της έκτασης της ζημιάς, που συνοδεύει τις δικές τους τις δημιουργικές επιτεύξεις.

"Errare humanum est" -- "Στην φύση του ανθρώπου -- να κάνει λάθη". Επίσης είναι πολύ ανθρώπινο να είσαι βλάκας. Βλάκας -- είναι ο κανονικός άνθρωπος. Ενώ ο έξυπνος είναι μια παρέκκλιση.

Εφόσον ο βλαξ -- είναι ο "κανονικός άνθρωπος", τότε γιατί Η λέξη "βλαξ" θεωρείται προσβλητική.

Ίσως διότι θεωρούνται ως προσβλητικές οι λέξεις "έκτρωμα", "αδύναμος", "ανίκανος" κτλ. ασχέτως του γεγονότος, ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν αποτελείται ούτε από τους πανέμορφους, ούτε από τους ρωμαλέους, ούτε από τους γίγαντες του σεξ.

Ο ιδανικός άνθρωπος είναι, βέβαια, όμορφος, δυνατός, έξυπνος κ. τ. λ. ακόμη και για τους βλάκες.

Πολλά άτομα, όταν βλέπουν, ότι κάποιο συγκεκριμένο ιδανικό είναι άφταστο γι' αυτούς, - προσπαθούν να πείσουν τον εαυτόν τους, ότι αυτό το ιδανικό είναι μικρής σημασίας, είναι αμφίβολο και μη απαραίτητο.

Όμως οι περισσότεροι, έστω στα κρυφά, λυπούνται για την αναντιστοιχία τους στο ιδανικό και θυμώνουν, αν κάποιοι τους δείξουν, ότι βρίσκονται μακριά από το ιδανικό αυτό.

Από όλες τις σημαντικές ιδιότητες του ανθρώπου, ο νους -- είναι ο πιο αόρατος. Μπορείς να δεις και να ψηλαφίσεις τους μύες, η σεξουαλική δύναμη γίνεται αμέσως αισθητή, Η υγεία εύκολα καθορίζεται με τις απλές εξετάσεις.

Ενώ με το θέμα της ύπαρξης Η απουσίαςτου νου -εμφανίζονται οι σημαντικές δυσκολίες. Τα ούτως ειπείν τεστ νοημοσύνης -- είναι μάλλον τρόποι ταξινόμησης των βλακών, παρά τρόποι εντοπισμού των έξυπνων.

Ακόμη και Η επιτυχία στην ζωή -- δεν μπορεί να αποτελεί τον δείκτη της νοημοσύνης: Η σταδιοδρομία πολλές φορές επιτυγχάνεται και με το σεξουαλικό εργαλείο. Αν είναι έτσι τα πράγματα, τότε μήπως ο νους είναι ένα παραπανίσιο πράγμα. Όπως φαίνεται, μάλλον έτσι είναι...


3. ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΒΛΑΚΕΙΑ

Μπορούμε να ξεχωρίσουμε τα εξής ελαττώματα του νου:

  • Η μικρή ισχύς και Η ταχεία κόπωση του εγκεφάλου
  • Η ανεπάρκεια των γενικών γνώσεων
  • Η χρήση των αναποτελεσματικών γενικών γνώσεων
  • Η μικρού βαθμού εξάσκηση της νοημοσύνης στην λύση των δύσκολων προβλημάτων
  • Η απουσία ορισμένων χρήσιμων χαρισμάτων (των κλίσεων)
  • Η χρήση του μη αποτελεσματικού τρόπου σκέψης
  • Η εξειδίκευση: "αυθεντία" σε έναν Η κάποιους στενούς τομείς των προβλημάτων
  • οικακές συνήθειες του νου.

Όλες οι ανωτέρω -- είναι ουσιαστικά διαφορετικές στην φύση τους και μη συνδεδεμένες στενά μεταξύ τους ιδιότητες. Η εκδήλωση μιας απ'αυτές -συνήθως αποκαλείται βλακεία.

Τα πιθανά αίτια του ελαττωματικού νου:

  • το ατελές γονότυπο,
  • οι υπερβολικάδυσμενείς συνθήκες της ζωής,
  • οιυπερβολικά ευνοϊκές συνθήκες της ζωής,
  • Η κακή διαπαιδαγώγηση,
  • Η κακή επίδραση.

Είναι διορθώσιμη Η βλακεία; Στους νέους, γενετικά κανονικούς και υγιείς ανθρώπους, μπορείς να ξεριζώσεις την βλακεία έστω και μερικώς, όμως πρόκειται για ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα και το κυριότερο -- αυτό δεν χρειάζεται σε κανέναν: μπορείς να αντικαταστήσεις έναν δυσκίνητο βλάκα με έναν κανονικό ευκίνητο βλάκα, που αφθονεί ως είδος, ενώ με τους έξυπνους έχεις περισσότερα προβλήματα απ' όσο χρειάζεσαι.


4. Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΒΛΑΚΩΝ

Ένας τίμιος άνθρωπος έμπλεξε με την πολιτική, γι'αυτό του άνοιξαν το κρανίο στην διαδήλωση, ενώ ο πονηρός έκατσε στο σπιτάκι του και κατάφερε να αποκτήσει μία καλή δουλειά, διότι δεν ενοχλούσε κανέναν.

Ένας υγιής πήγε στο στρατό και σκοτώθηκε στον πόλεμο. Ενώ ο άρρωστος κρίθηκε ακατάλληλος απ'την επιτροπή ιατρών και επιβίωσε.

Μία όμορφη κοπέλα βιάστηκε από τους αλήτες, οι οποίοι μετά την σκότωσαν για να μην τους καταγγείλει. Ενώ Η κακάσχημη ζει και γεννά παιδιά -- απ' αυτόν τον άρρωστο, ο οποίος γλίτωσε απ'τον πόλεμο.

Αυτός είναι ο κόσμος των βλακών.

Οι ευνοϊκότερες σ'αυτόν τον κόσμο συνθήκες υπάρχουν για τους κατόχους των μετρίων ιδιοτήτων. Δηλαδή γι'αυτούς με την μέτρια νοημοσύνη.

Oι βλάκες προσάρμοσαν τον κόσμο ακριβώς στον εαυτόν τους. Θα ήταν παράξενο να περιμένει κανείς απ'αυτούς το κάτι άλλο.


5. ΟΙ ΒΛΑΚΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΨΕΜΑ

Το ψέμα είναι Η πνευματική τροφή για τους βλάκες. Η αλήθεια είναι δύσκολα χωνευτή και αντιληπτή απ' αυτούς. Εκτός αυτού, Η αλήθεια τους προκαλεί πολλούς μπελάδες. Ενώ όταν αυτοί απορροφούν το ψέμα -- τότε όλα είναι εντάξει.

Η απάτη, οι απλουστεύσεις, οι έμμονες ιδέες -- είναι το τσιμέντο, με το οποίο δένεται Η συγκρότηση του κόσμου των βλακών.

Μέσα στην κοινωνία των βλακών με τον εμπειρικό τρόπο δημιουργήθηκε και διατηρείται το σύστημα των βολικών έμμονων ιδεών.

Οι βλάκες τείνουν προς τους ψεύτικους σκοπούς, αλλά ενίοτε Η κατεύθυνση αποδεικνύεται Η πρέπουσα -- εν πάση περιπτώσει όχι Η χειρότερη από τις δυνατές: εάν Η κοινωνία δεν καταστρέφεται, αυτό σημαίνει, ότι οι έμμονες ιδέες επιλέχτηκαν με τον σωστό τρόπο.

Ο Έρασμος του Ρότερνταμ ("Ο έπαινος στην βλακεία") γράφει: "... Καμία κοινωνία, κανένας δεσμός της ζωής δεν θα ήταν ευχάριστοι και στερεοί: ο λαός δεν θα μπορούσε να υποφέρει για πολύν καιρό τον βασιλιά του, ο αφέντης -- τον δούλο, Η υπηρέτρια -- την κυρία, ο δάσκαλος -- τον μαθητή, ο φίλος -- τον φίλο, Η σύζυγος -- τον σύζυγο κ. λ. π., εάν όλοι αυτοί δεν θα αυταπατούνταν, δεν θα κατέφευγαν στην κολακεία, δεν θα λυπούνταν τις ξένες αδυναμίες, δεν θα τάιζαν αλλήλους με το μέλι της βλακείας".


6. ΟΙ ΒΛΑΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Δεν χρειάζεται να λυπάται κανείς τους βλάκες, που υποφέρουν από τα πολλά προβλήματα: τα περισσότερα προβλήματα δημιουργούνται από τους ίδιους, εκτός αυτού, ο ένας δημιουργεί πρόβλημα στον άλλον Η , επινοούνται κοινά προβλήματα για όλο το αδερφάτο των βλακών.

Οι βλάκες διαιρούνται σε νεωτεριστές καισυντηρητικούς.

Οι έξυπνοι επίσης διαιρούνται σε νεωτεριστές και συντηρητικούς. Οι έξυπνοι νεωτεριστές μάχονται εναντίον του άσχετου συντηρητισμού των βλακών, ενώ οι έξυπνοι συντηρητικοί -- εναντίον του άσχετου νεωτερισμού των βλακών.

Ο κόσμος των ανθρώπων στην ουσία είναι παράλογος, διότι οι λιγοστοί έξυπνοι δεν προλαβαίνουν να εξουδετερώσουν τις πρωτοβουλίες των συντριπτικώς περισσοτέρων βλακών και να διορθώνουν τις παρενέργειές τους.


7. ΟΙ ΒΛΑΚΕΣ ΚΑΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ

Οι μέτριες, έστω και ελάχιστες πνευματικές ικανότητες και Η προπόνηση ήδη αρκούν στην εκτέλεση όλων (η σχεδόν όλων) των λειτουργιών τουδιοικητικού μηχανισμού.

Συνήθως Η εξουσία δεν ανήκει στους έξυπνους, παρ'όλο που οι έξυπνοι μπορούν να σκεφτούν καλλίτερα τους τρόπους της άλωσής της. Εάν ένας έξυπνος προσωρινά καταφέρει να φτάσει στην εξουσία, αυτός αναγκάζεται να την εξασκεί με τον βλακώδη τρόπο, διότι Η εξουσία είναι μόνον για τους βλάκες.

Ο κόσμος ανήκει στους βλάκες. Μέσα στον κόσμο αυτό επιτυγχάνεται Η υλοποίηση μόνον εκείνων των μεγάλων σχεδίων, που προορίζονται για τους βλάκες. Οι βλάκες εξουσιάζουν τον κόσμο τους μόνοι τους. Οι έξυπνοι συνήθως εγκλωβίζονται κάπου στα κατώτερα διαμερίσματα της κοινωνικής ιεραρχίας. Πολλές φορές οι ίδιοι οι έξυπνοι αποφεύγουν να προβάλλονται -- χάριν της ασφάλειάς τους. Οι βλάκες μπορούν για μεγάλο χρονικό διάστημα να υπάρχουν χωρίς τους έξυπνους, εξουσιαζόμενοι από τους πιο βλάκες συνάδελφούς τους, παρασιτώντας στις επιτεύξεις, τις οποίες εξασφάλισαν σ' αυτούς οι έξυπνοι.

Η δικτατορία των έξυπνων είναι βεβαίως πολύ επιθυμητή, έστω και προσωρινά. Ίσως αυτή θα μπορούσε να διαρκέσει για πολύ, αλλά δεν φαίνεται με τι τρόπο αυτή θα μπορούσε να υλοποιηθεί. Με κανέναν τρόπο οι έξυπνοι δεν αποτελούν την"νοημοσύνη του έθνους", διότι οι περισσότεροι απ'αυτούς δεν ανήκουν στον κύκλο των προσώπων, που λαμβάνουν τις αποφάσεις Η που επεξεργάζονται τις πλατιά διαδιδόμενες ιδέες (πολιτικές).

Ενώ στον κύκλο των προσώπων της εξουσίας βρίσκεται ένας μεγάλος αριθμός των μαχητικών, εκπαιδευμένων βλακών. Mε την άνοδο του βλάκα στην ιεραρχία, παρατηρείται Η πτώση του δυναμικού της νοημοσύνης, του επιπέδου του πολιτισμού, του επιπέδου της επαγγελματικότητας στην οποιαδήποτε ομάδα. Υπάρχουν ωστόσο και οι καταστάσεις, που αντιρροπούν αυτήν την τάση.

Πρώτον -- Η ύπαρξη μιας τεράστιαςστρατιάς βοηθών, συμβούλων, αντιπροέδρων, επίσης και Η χρήση υπηρεσιών των διαφόρων οργανισμών. Συν τοις άλλοις, όσο μεγαλύτερος είναι ο βαθμός του διοικητού στην ιεραρχία, τόσο μεγαλύτερη σε αριθμό μελών είναι Η ομάδα, που υλοποιεί την διοίκησή του (συνεργάτες). Π. χ., οι ανακοινώσεις, που εκφωνούνται από τους μεγάλους διοικητές, συντάσσονται από τους εκατοντάδες επαγγελματίες ειδικούς ανθρώπους. Οι ίδιοι οι διοικητές, που εκφωνούν τις ανακοινώσεις, όχι μόνο είναι ανίκανοι να τις συντάξουν, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις δεν είναι σε θέση ούτε καν να τις καταλάβουν.

Οι αιτίες της κατοχής της εξουσίας από την τάξη των βλακών είναι οι εξής:

1) Η σπανιότητα των έξυπνων: όταν προκύπτει στην κρίσιμη κατάσταση Η ανάγκη στήριξης από την πλευρά των έξυπνων, συνήθως αυτοί δεν βρίσκονται κοντά,

2) Η άβολη θέση των έξυπνων στο περιβάλλων των βλακών -- οιπροσπάθειες των έξυπνων για την απόκρυψη της ιδιότητάς τους, Η αδυναμία να φανείς το ίδιο βλάκας, όπως οι άλλοι,

3) Ο περίεργος τρόπος σκέψης πολλών έξυπνων -- Η αδυναμία αυτών των έξυπνων να εκδηλώσουν τον εαυτόν τους στις συνηθισμένες, απλές υποθέσεις,

4) Η διαστροφή πολλών έξυπνων: Η αδυναμία να ξεπεράσεις τιςαμαρτωλές ροπές, Η εχθρική στάση των διεστραμμένων έξυπνων έναντι των καλώς σκεπτόμενων έξυπνων,

5) Η ύπαρξη των ψευδό -- έξυπνων,- αυτούς τους προωθούν στην εξουσία οι καθωσπρέπει βλάκες, που ποθούν στην εξουσία να βρίσκονται οι έξυπνοι.

6) Η απορρόφηση των έξυπνων στις μη διοικητικές θέσεις: έρευνες, σχεδιασμός, θεωρητικές επιστήμες, καλλιτεχνική δραστηριότητα, κ. λ. π.

7) Η σωματική αναπηρία πολλών έξυπνων, που τους δυσχεραίνει την σταδιοδρομία τους στην Η γεσία.


8. Ο ΝΟΥΣ ΚΑΙ Η ΨΥΧΙΚΗ ΑΝΩΜΑΛΙΑ

Αυτοί που διαθέτουν μυαλό -- έχουν τα δικά τους ψυχολογικά προβλήματα, ενώ οι βλάκες -- τα δικά τους αντίστοιχα.

Υπάρχουν οι τρελοί βλάκες, όπως υπάρχουν και οι τρελοί έξυπνοι.

Εξάλλου, ο όρος "τρελός βλάκας" ακούγεται άσχημα, γι'αυτό καλλίτερα είναι να μιλήσεις περί των ψυχικά αδύναμων και όχι περί των τρελών.

Οι βλάκες πάσχουν από το κεφάλι τους, λόγω της ανικανότητάς τους να "χωνέψουν" με το φτωχό μυαλό τους την δυσκολία της κατάστασής τους, ενώ οι έξυπνοι πάσχουν -- λόγω του συνεχούς τραυματισμού τους από τους βλάκεςκαι λόγω της υπερκόπωσης στην δουλειά τους, που απαιτεί νοημοσύνη.

Ο Αλλάν Καρτέκ στο έργο του ("Το βιβλίο των πνευμάτων", Εισαγωγή, XV) γράφει: "Γνωρίζουν άραγε, πόσοι τρελοί και μανιακοί παράχθηκαν από τις μαθηματικές, μουσικές, φιλοσοφικές και άλλες επιστήμες; Με την σωματική εργασία οι άνθρωποι σακατεύουν τα χέρια και τα πόδια τους, τα οποία στην ουσία είναι εργαλεία υλικής επίδρασης, ενώ με την διανοητική εργασία οι άνθρωποι σακατεύουν τον εγκέφαλό τους, ο οποίος είναι το εργαλείο της σκέψης.

Το οποιοδήποτε είδος της υπερβολικής πνευματικής εργασίας μπορεί να προκαλέσει την παραφρόνιση: οι επιστήμες, οι τέχνες, και Η ίδια Η θρησκεία μπορούν να προσφέρουν το μερίδιό τους στο γέμισμα των τρελοκομείων".

Τους σαλεμένους έξυπνους θεωρούν συχνά"εργαζόμενους διανοητικά" ψυχασθενείς, που δεν ξεχωρίζουν ιδιαίτερα με τον νου, επίσης και τους ιδιοφυείς με τον μονόπλευρα ανεπτυγμένο ψυχισμό.

Μεταξύ των έξυπνων υπάρχουν πολλοί ψυχασθενείς, αλλά μεταξύ των βλακών οι ψυχασθενείς είναι απείρως περισσότεροι.

Οι ιδιαιτέρως έντονα βλάκες -- είναι οι ολιγοφρενείς, οι παράφρονες και οι Η λίθιοι -- δηλαδή τα αναγνωρισμένα αντικείμενα μελέτης της ψυχιατρικής επιστήμης.

Ο έξυπνος -- είναι ο πιθανότερος υποψήφιος στις γραμμές των νευρωτικών. Πολύ συχνά τον εκνευρίζουν οι γύρω. Αυτός δεν ζει πραγματικά, είναι αναγκασμένος βασανιστικά να υπομένει τους βλάκες αυτού του κόσμου. Είναι ο διωγμένος, ο "εσωτερικός πρόσφυγας", το δυστυχισμένο ων από έναν άλλον κόσμο, που τυχαίως βρέθηκε μέσα στον κόσμο των βλακών και δεν ξέρει πώς να γλιτώσει απ' αυτόν τον κόσμο.

Ο Έρασμος στο βιβλίο του ("Ο έπαινος στην βλακεία", κεφ. XXXI) έχει γράψει τα εξής: "Ποιοι άνθρωποι τις περισσότερες φορές αυτοκτονούσαν, χορτασμένοι από την θλίψη της ζωής; Μήπως εκείνοι, που βρίσκονταν πιο κοντά από τους άλλους στην σοφία;"

Μπορούμε να ξεχωρίσουμε κάμποσα επίπεδα πολυπλοκότητας της νοημοσύνης.

Το πρώτο επίπεδο -- είναι το ανώτερο/μέτριο επίπεδο διανοητικής εξέλιξης, που είναι αρκετά βλαβερός για την ψυχή: ο φθάσας σ'αυτό το επίπεδο άνθρωπος εκνευρίζεται με την ατέλεια του κόσμου, Η ζωή του μετατρέπεται σ'ένα ατελείωτο μαρτύριο.

Αυτός: Η αποκτά κάποια ψυχοπάθεια, Η παραδίνεται και αρχίζει να ζει "όπως όλοι", Η αυτοκτονεί, Η περνάει στην επόμενη βαθμίδα της εξέλιξης του νου, Η συνεχίζει να βασανίζεται περαιτέρω.

Στην δεύτερη βαθμίδα ο άνθρωπος αποκτά εκείνο, που αποκαλείται φιλοσοφική στάση προς την ζωή: αυτός αρχίζει να φέρεται με Η ρεμία προς τους βλάκες, γίνεται καλόψυχος, ειρωνικός, ήρεμος, αδρανής, και κρύβει την διανοητική ανωτερότητά του.

Αυτό το δεύτερο επίπεδο είναι ευνοϊκό για την υγεία, αλλά δεν συμβάλλει στην σταδιοδρομία.

Το τρίτο επίπεδο -- είναι Η εκμάθηση της τέχνηςχειρισμού των βλακών: εκμετάλλευση των αδυναμιών τους, δημιουργία, διόρθωση και ανακοπή Η πρόληψη των βλακίστικων πρωτοβουλιών με τις λεπτές " κατευθυνόμενες προς τον στόχο" επιδράσεις.


9. ΟΙ ΒΛΑΚΕΣ ΚΑΙ Η ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ

"Οι δυνατοί από την ίδια την φυσική τους ανάγκη προσπαθούν να χωρίσουν (να ανεξαρτητοποιηθούν), ενώ οι αδύνατοι προσπαθούν να ενωθούν (να εξαρτηθούν)".

                                Νίτσε. "Σχετικά με την γενεαλογία της Η θικής".

Οι έξυπνοι, για την ψυχολογική τους άνεση , έχουν λιγότερη ανάγκη της ομάδας, απ'ότι οι βλάκες. Πέραν αυτού, οι έξυπνοι είναι πανταχόθεν περικυκλωμένοι από τους βλάκες, πράγμα που τους κάνει δύσκολη την επικοινωνία και την ένωση με τους άλλους έξυπνους. Για τους ανωτέρω λόγους οι έξυπνοι είναι πάντα διασκορπισμένοι, απομονωμένοι και αποτελούν πάντα την ανίσχυρη μειοψηφία. Οι βλάκες έχουν την ψυχολογία του κοπαδιού και πρόθυμα συσσωρεύονται σε ομάδες. Ο βλάκας νιώθει άνετα μόνον στην παρέα των ομοίων του. Δια μέσου του "συλλογικού νου" ο βλάκας προσπαθεί να αναπληρώσει την ανεπάρκεια του δικού του νου.

Γιατί οι έξυπνοι τείνουν προς την μοναξιά και οι βλάκες -- προς την παρέα;

Οι έξυπνοι δεν αναζητούν τόσο την μοναξιά, όσο προσπαθούν να αποφύγουν την φασαρία, που τους δημιουργούν οι βλάκες.

Ο Α. Σοπενχάουερ στο βιβλίο του " Αφορισμοί", κεφ. 2 γράφει: "Ο έξυπνος άνθρωπος, πριν απ'όλα, θα προσπαθήσει να αποφύγει την κάθε λογής επώδυνη κατάσταση, να βρει την Η ρεμία του και τον ελεύθερο χρόνο του, αυτός θα αναζητεί μία ήρεμη και σεμνή ζωή , χωρίς να τον ενοχλείκανένας, γι' αυτόν τον λόγο, ότανγνωρίζεται με τους ούτως ειπείν ανθρώπους, -- εξ αποκτηθείσας εμπειρίας προτιμά να επιλέγει την κλειστή ζωή, και όταν έχει γερό μυαλό -- επιλέγει την απόλυτη μοναξιά.

Διότι, όσο περισσότερα πράγματα έχει ο άνθρωπος μέσα του, τόσο λιγότερα πράγματα μπορούν να του δώσουν οι άλλοι άνθρωποι απ'έξω.

Να γιατί Η νοημοσύνη οδηγεί στην έλλειψη της κοινωνικότητας".


10. ΟΙ ΕΞΥΠΝΟΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΒΛΑΚΩΝ

Οι έξυπνοι βλέπουναυτόν τον κόσμο, γεμάτο από δυσκολίες, κινδύνους και αηδιαστικούς, αδιόρθωτους βλάκες. Ένας έξυπνος τα βγάζει εύκολα με δυο -- τρεις βλάκες, αν χρειαστεί. Αλλά όταν πάνω του πέσει μια ολόκληρη στρατιά βλακών, τότε αυτός γίνεται ανίσχυρος. Υπέρ των βλακών είναι όλο το κοινωνικό σύστημα: τα κρατικά ιδρύματα, οι νόμοι, Η Η θική, Η θρησκεία κ. λ. π.

Το να κατηγορείς όλους τους βλάκες συλλήβδην -- σημαίνει να καταδικάζεις τον εαυτόν σου σε οστρακισμό. Πρέπει να επιτίθεσαι μόνον εναντίον των συγκεκριμένων εκπροσώπων αυτής της κατηγορίας των πολιτών, και δη: εναντίον των άβουλων, άτυχων και όχι τόσο συμπαθών στους άλλους βλάκες βλακών. Πέραν αυτού, χρειάζεται να τους κατηγορείς με τέτοιον τρόπο, ώστε οι άλλοι βλάκες να μην καταλάβουν την στάση σου έναντι των βλακών γενικώς. Η απόπειρα ενός έξυπνου να τσακίσει κάποιον επιφανή και δημοφιλή βλάκα -- με μαθηματική ακρίβεια πάντα καταλήγει στο τσάκισμα του ίδιου του έξυπνου.

Συμβαίνει οι έξυπνοι να έχουν φιλίες με τους βλάκες, ακόμη και να κάνουν γάμο με τους βλάκες. Τι άλλο έχουν να κάνουν, όταν υπάρχει Η φυσική ανάγκη για φιλία και αγάπη, ενώ τριγύρω υπάρχουν σχεδόν μόνον οι βλάκες για επιλογή; Με τους βλάκες μπορείς ανετότατα να συνυπάρξεις χωρίς μεγάλα προβλήματα. Αλλά πρέπει να έχεις ένα ιδιαίτερα γερό μυαλό, ώστε να μπορείς να προσαρμόζεσαι σ'αυτούς.

Ο Α. Σοπενχάουερ στο βιβλίο του " Αφορισμοί", κεφ. 5 γράφει: "Ο καθαρός νους σ'αυτόν τον κόσμο των ανόητων μοιάζει με τον άνθρωπο, του οποίου το ρολόι πάει σωστά, τον καιρό που όλα τα ρολόγια της πόλης πάνε λάθος. Μόνον αυτός γνωρίζει την πραγματική ώρα -- αλλά ποίο το όφελος; Όλη Η πόλη ζει με τον ρυθμό των χαλασμένων ρολογιών, συν τοις άλλοις,- έτσι ζει και εκείνος, που γνωρίζει, ότι μόνο το δικό του το ρολόι δείχνει την σωστή ώρα".


11. ΟΙ ΒΛΑΚΕΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΕΞΥΠΝΩΝ

- Κύριε, είστε έξυπνος άνθρωπος!

- Όχι, αλλά έχω αρκετή νοημοσύνη για να αναγνωρίσω έναν έξυπνο άνθρωπο.

          (Από την ταινία " Ο Λόρενς της Αραβίας").

Η μεγαλύτερη ευχαρίστηση των βλακών -- είναι να αποκαλούν βλάκες τους έξυπνους.

Οι πράξεις των έξυπνων πολλές φορές είναι ακατανόητες στους βλάκες, και αφού δεν είναι κατανοητές -- θεωρούνται λαθεμένες και ανόητες...

Ο βλάκας θεωρεί για βλάκα τον οποιονδήποτε, που συλλογίζεται διαφορετικά από τον ίδιον.

Ενώ για πιο έξυπνο από τον ίδιον, ο βλάκας παραδέχεται μόνον εκείνον, ο οποίος σκέπτεται με το ίδιο βλακώδες τρόπο μ'αυτόν, με την διαφορά, ότι ο άλλος σκέπτεται πιο γρήγορα και πιο πολύ: στην ουσία εκείνον, ο οποίος παράγει τις μεγαλύτερες απ'αυτόν βλακείες.

Με άλλα λόγια, μεταξύ των βλακών, έξυπνοι θεωρούνται μόνον εκείνοι, οι οποίοι είναι ικανοί να λύνουν μόνον τα κατανοητά από τους βλάκες προβλήματα, χρησιμοποιώντας τους παραδεκτούς από τους βλάκες τρόπους.

Όπως είναι γνωστό, βλάκες θεωρούνταν οι αστείοι κλόουν της βασιλικής αυλής, άνθρωποι συχνά πολύ έξυπνοι.

Ορισμένοι έξυπνοι προτιμούν να φανούν αστείοι, για να αποφύγουν το μίσος των γύρω ανθρώπων.

Οι "προχωρημένοι", ευλύγιστοι βλάκες βλέπουν τους έξυπνους ως μέσον. Αυτοί μπορούν να αναγνωρίζουν στους έξυπνους την ανωτερότητα στην επίλυση των διανοητικών προβλημάτων και να χρησιμοποιούν αυτήν την ιδιότητά τους για τους δικούς τους βλακώδεις σκοπούς. Η Η θική των βλακών δημιούργησε κάποιους αμυντικούς μηχανισμούς έναντι των πολύ έξυπνων. Πρόκειται, πριν απ'όλα, για την μεγάλη εκτίμηση τέτοιων χαρακτηριστικών, όπως Η ταπεινότητα και Η ανεκτικότητα/ συγκατάβαση.


12. ΟΙ ΒΛΑΚΕΣ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΑΥΤΩΝ ΤΟΥΣ

Οι βλάκες κατά κανόνα δεν θεωρούν τον εαυτόν τους βλάκες. Για βλάκες αυτοί θεωρούν τους πιο βλάκες απ' αυτούς τους ίδιους, επίσης και τους ακατανόητους γι'αυτούς έξυπνους, που κατά την "γνώμη τους", έχουν περίεργα γούστα και ενδιαφέροντα. Ο βλάκας που αναγνωρίζει την ανεπάρκειά του -- είναι ένας σωστός, καλός και καλοδεχούμενος από τους έξυπνους βλάκας. Αλλά τέτοιοι βλάκες σπανίζουν πολύ. Μακάρι ο κόσμος να είχε περισσότερους τέτοιους βλάκες!...


13. ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΝΟΥΣ

Ο Αριστοτέλης στα "Πολιτικά" του (βιβλίο 8, IV. 2) γράφει: "Ηφυσική κόπωση εμποδίζει την ανάπτυξη του μυαλού, ενώ Η κόπωση του μυαλού -- την ανάπτυξη του σώματος".

Στον τομέα της υγείας και της ψυχικής ενέργειας οι βλάκες συνήθως δεν υστερούν έναντι των έξυπνων, ενίοτε και υπερέχουν σ' αυτούς τους τομείς, διότι πολύ συχνά ο νους αναπτύσσεται ως αντίβαρο επί ασθενούς υγείας και χαμηλής ψυχικής αντοχής. Κατά κανόνα, ο νους σχηματίζεται στις ατυχείς καταστάσεις, στην πάλη κατά των δυσμενών συνθηκών της ζωής -- βέβαια, με τον όρο οι δυσκολίες να μην είναι υπερβολικά μεγάλες, ώστε να καταπιέζεται Η λειτουργία του νου, συν -- να μένει ο χρόνος για την σκέψη αυτών που συμβαίνουν και να αναζητούνται οι τρόποι επίλυσης των προβλημάτων. Ο κληρονομικός παράγοντας δεν είναι αποφασιστικής σημασίας στην ανάπτυξη του νου, ενώ οι βλάκες με όλους τους τρόπους δημιουργούν εμπόδια στην ανάπτυξη του νου δια μέσον της εκπαίδευσης.


14. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΞΥΠΝΩΝ

Μήπως πρέπει να προσπαθήσει κανείς να κάνεις τους πάντες έξυπνους;

Μήπως μπορέσουν οι έξυπνοι να δημιουργήσουν μια τέτοια ιδανική και βιώσιμη κοινωνία;

Ο νους πάντα αμφιβάλλει, τον νου εύκολα μιμούνται Η τον παριστάνουν οι άσχετοι, ο νους δεν είναι γενετικά προσιτός στους πάντες, πέραν αυτού, ο νους δεν αναπτύσσεται αμέσως και στα γεράματα συνήθως φθίνει. Για τους ανωτέρω λόγους οι έξυπνοι δεν θα καταφέρουν να δημιουργήσουν την αυτό -- αναπαραγόμενη λογική κοινωνία, στην οποία αυτοί να επικρατούν.

Αν οι έξυπνοι θα δημιουργούσαν υποθετικά μια τέτοια κοινωνία -- έστω για βραχύ χρονικό διάστημα -- αυτή Η κοινωνία θα ήταν μια ολιγομελής και χαλαρά συνδεδεμένη μεταξύ των ατόμων της κοινωνία, την οποία οι βλάκες, πιθανότατα, θα την είχαν συντρίψει με τα κτυπήματά τους εν τη γενέσει της. Εάν οι έξυπνοι θα μετατρέψουν την υπάρχουσα κοινωνία σε κοινωνία πρόνοιας, τότε ο νους εντός της κοινωνίας αυτής θα εκφυλισθεί κατά κάποιον τρόπο, επειδή αυτός σχηματίζεται και διατηρείται κυρίως στην πάλη για την επίλυση των προβλημάτων.

Είναι δυνατόν, βεβαίως, έστω και μερικώς, να διατηρείς την νοημοσύνη δια μέσον των τεχνιτών, για λόγους προπόνησης, προβλημάτων, αλλά στην κοινωνία των βλακών τα περισσότερα προβλήματα είναι, επί τη ευκαιρία, τεχνητά -- που τα δημιουργούν χωρίς να το θέλουν, οι ίδιοι οι βλάκες.

Εν συνεχεία, το πρόβλημα πρέπει να σε βασανίζει, αλλιώς δεν θα υπάρχει το ερέθισμα της επίλυσής του. Συνεπώς μέσα σε μια κοινωνία πρόνοιας, με τα τεχνητά, για λόγους προπόνησης, προβλήματα, οι άνθρωποι θα πρέπει να βασανίζονται σχεδόν το ίδιο, όπως στην παρούσα, αποκαλούμενη δήθεν κοινωνία πρόνοιας.

Αλλά τότε που βρίσκεται Η πρόνοια;

Αν τυχόν οι έξυπνοι δημιουργήσουν σκόπιμα μια κοινωνία χωρίς την πρόνοια, τότε σε τι αυτή Η κοινωνία θα είναι καλλίτερη από την σημερινή κοινωνία των βλακών;

Βέβαια, υπάρχει Η μη πρόνοια και Η μη πρόνοια, αλλά είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει αυτό το περίπλοκο θέμα το μυαλό μου.

Οι έξυπνοι, κατά κανόνα, είναι ανίκανοι να ασχοληθούν με την μονόπλευρη εργασία (είτε είναι αυτή σωματική Η πνευματική). Γι'αυτό, μία κοινωνία, αποτελούμενη κυρίως από τους έξυπνους, θα μπορέσει να υπάρξει μόνον με τον όρο της σημαντικής αντικατάστασης της μονόπλευρης ανθρώπινης εργασίας με την εργασία των μηχανών.

Επειδή όμως μια τέτοια αντικατάσταση από της τεχνικής απόψεως προς το παρόν είναι αδύνατη, τότε οι έξυπνοι στην παρούσα φάση δεν είναι και τόσο αναγκαίοι σε μεγάλο αριθμό. Αυτοί συνεπώς, δεν πρέπει να ξεπερνούν σε αριθμό τον αριθμό των επιβεβλημένων σ'αυτούς "κοινωνικών ρόλων".

Οι ατακτοποίητοι οικονομικά/κοινωνικά έξυπνοι είναι επικίνδυνοι για την κοινωνία. Αυτοί παρασέρνουν τους "τίμιους και υπάκουους προλεταρίους": επινοούν γι' αυτούς τις διεστραμμένες διασκεδάσεις και τους ωθούν σε επαναστάσεις.

Και, τέλος, εάν τους πολλούς ανθρώπους ανεβάσεις στο επίπεδο των σημερινών έξυπνων, τότε πιθανόν, -- αυτό θα είναι και καλό, αλλά το πιθανότερο, -- θα εμφανιστούν οι ακόμη πιο έξυπνοι, δίπλα στους οποίους οι σημερινοί έξυπνοι θα θεωρούνται βλάκες.


15. ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΞΥΠΝΟΣ

Οι πιθανές εξηγήσεις του φαινομένου των έξυπνων είναι οι εξής:

  • πρόκειται για το ιδιαίτερο είδος του Homo Sapiens,
  • πρόκειται για την αρρώστια:
    • γεννητική -- κάποια τυπική γεννητική διαταραχή, σαν την νόσο του Dawn,
    • κληρονομική -- κάτι σαν την αιμοφιλία,
    • επίκτητη -- κάτι που μοιάζει με την παράνοια, αβουλία, νευρασθένεια κ. λ. π.
  • πρόκειται για την προσαρμογή στις ειδικές συνθήκες διαβίωσης, αναπλήρωση ορισμένων ανεπαρκειών του οργανισμού,
  • πρόκειται για τον αυθόρμητα διαμορφούμενο διαχωρισμό των λειτουργιών -- Η πάσα κοινωνία έχει την ανάγκη και των βλακών και των έξυπνων, συν τοις άλλοις εντός της κάποιας αναλογίας (η κάθε κατηγορία προορίζεται για τους συγκεκριμένους ρόλους).

Τα συνώνυμα του όρου "έξυπνος" είναι: μεγάλο κεφάλι, τετραπέρατος, άτυχος, ικανός, προκομμένος.

Τα περιφρονητικά συνώνυμα του όρου "έξυπνος" είναι: περίεργος διανοούμενος, μορφωμένος, παραδιαβασμένος.

Ο έξυπνος αρέσκεται να εξασκεί τον νου του εκεί, όπου ο βλάκας δεν βλέπει τα προβλήματα. Ο έξυπνος παραδέχεται, ότι υπάρχουν πολλοί, που είναι εξυπνότεροι απ'αυτόν. Αυτός δεν πιστεύει σε τίποτε στα τυφλά και αντιμετωπίζει με κριτικό τρόπο τον καθένα, που διαθέτει κάποιο κοινωνικό Η πολιτικό κύρος. Δεν του αρέσει να φέρεται "όπως οι όλοι". Κατανοεί πολύ καλά, ότι δεν μπορείς να αλλάξεις ριζικά τον κόσμο, γι' αυτό τις αντιπολιτευτικές του σκέψεις τις κρατά για τον εαυτόν του. Δεν του αρέσει να βρίσκεται μέσα στο πλήθος, πιο πολύ προτιμά την απομόνωση. Δεν διαβάζει υπερβολικά, και ξοδεύει τον χρόνο του όχι τόσο υπέρ της γνωριμίας με τις άλλες ιδέες, όσο υπέρ της επεξεργασίας των δικών του ιδεών.

Συνήθως ο έξυπνος πετυχαίνει κάτι στην ζωή, κάτι, που είναι λιγάκι πάνω από το μέτριο. Τις περισσότερες φορές είναι τεμπέλης, παρά ενεργός. Πολλές φορές Η νοημοσύνη του αναπτύσσεται ως αντίβαρο στην ανεπάρκεια της ψυχικής ενέργειας. Πολύ συχνά όμως, η απραξία του έξυπνου προέρχεται από την απαισιοδοξία του για την κοινωνία στην οποία ζει και από την μη αναγνώρισή του και τον άδικο αποκλεισμό του από τους κοινωνικά κυρίαρχους βλάκες.

Κατά κανόνα, ο έξυπνος δεν είναι σχιζοφρενής, ούτε μανιακός, ούτε ψυχοπαθής, επειδή το μυαλό, που έχει, του επιτρέπει να διατηρεί κάποια τάξη στο κεφάλι. Ο "έξυπνος"- δεν σημαίνει εκείνον, που " φέρεται συμφεροντολογικά για τον εαυτόν του και για την κοινωνία όπως ένας βλάκας".

Υπάρχει νους καταστρεπτικός και βλαβερός. Ένας μεγάλος νους μπορεί να συνδυάζεται με τα διεστραμμένα ένστικτα. Η κατεύθυνση του νου εξαρτάται από την κατάσταση της λειτουργίας των άλλων συστατικών της ψυχής και του οργανισμού εν συνόλω.

Υπάρχει νους άκαρπος από δημιουργικής απόψεως. Αυτό καθόλου δεν σημαίνει, ότι είναι άχρηστος: ο νους μπορεί να είναι δυνατός στην κριτική.

Μεταξύ των έξυπνων και των βλακών υπάρχουν οι ποιοτικές διαφορές, που βρίσκονται μέσα στα όρια της κάθε ομάδας χωριστά και με σημαντικές παραλλαγές -- αναλόγως των αποκτημένων γνώσεων, της προσωπικής εμπειρίας, της αφομοιωμένης παραδόσεως και της ψυχολογικής ισχύος.

Πιθανώς, το απαραίτητο και αρκετά αξιόπιστο κριτήριο ενός έξυπνου ανθρώπου -- είναι Η ικανότητά του να παραδεχτεί τις εξής αρχές:

1) Η οποιαδήποτε αλήθεια μπορεί, κατόπιν του εξονυχιστικού ελέγχου, να αποδεχτεί ψέμα Η να απαιτήσει τις περαιτέρω διευκρινίσεις.

2) Αυτό, που Η πλειοψηφία θεωρεί σωστό, πολλές φορές δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

3) Τα αναντίλεκτα ως αλήθεια πράγματα ενίοτε αποδεικνύονται ψευδαισθήσεις.

4) Κάποια πράγματα είσαι αναγκασμένος να τα πιστέψεις, αλλά πρέπει να είσαι έτοιμος ανά πάσα στιγμή να αμφιβάλλεις για τα πάντα.

5) Καλλίτερα είναι να υποτιμάς τις ικανότητές σου, παρά να τις υπερεκτιμάς.

6) Ποτέ δεν πρέπει να θεωρείς τον άλλον άνθρωπο βλάκα, παλιάνθρωπο Η τρελό μόνο επειδή αυτός σκέπτεται Η ενεργεί διαφορετικά από σένα. Μπορείς όμως να τον υποψιάζεσαι για τα ανωτέρω γνωρίσματά του.

7) Μπορείς να διδαχτείς κάτι χρήσιμο ενίοτε και από τους βλάκες, παλιανθρώπους και τρελούς.

8) Ποτέ δεν πρέπει να βιάζεσαι να βγάλεις συμπεράσματα, εάν οι περιστάσεις δεν το απαιτούν.

9) Η λύση ενός προβλήματος πολλές φορές γεννά κάποια άλλα προβλήματα, που δεν φαίνονται αμέσως.

Υπάρχουν οι έμπειροι και οι άπειροι έξυπνοι. Οι άπειροι -- είναι οι νεαροί έξυπνοι, που δεν γεύτηκαν ακόμη τις διαστροφές της ζωής και δεν αφομοίωσαν ακόμη τις πληροφορίες από τα βιβλία.

Η ικανότητα να λαμβάνεις υπ' όψιν τους αόρατους παράγοντες δεν αποτελεί μονοπώλιο των έξυπνων.

Εάν ο βλάκας, που έλαβε μια μόρφωση, Η οποία του εμφύτευσε την αναζήτηση των "κρυφών επιδράσεων", τότε αυτός θα τις εντοπίζει επίσης το ίδιο αποτελεσματικά.

Εάν όμως ο βλάκας δεν έλαβε τέτοια μόρφωση, τότε αυτός δεν θα υποψιαστεί καντην ύπαρξή τους.

Ο έξυπνος, όμως, μπορεί να τις ανακαλύψει από μόνος του.

Τα άτομα, που ασχολούνται με την διανοητική εργασία δεν είναι υποχρεωτικά έξυπνοι, οι έξυπνοι δεν είναι υποχρεωτικά σοφοί, οι σοφοί δεν είναι υποχρεωτικά δημιουργικοί, οι δημιουργικοί δεν είναι υποχρεωτικά ευεργέτες για την κοινωνία.

Υπάρχουν ορισμένες πιθανές ενδείξεις παρουσίας του ανεπτυγμένου νου:

  • Η ευαισθησία της ψυχής,
  • Η μη προκλητική στους άλλους διαφορετικότητα της συμπεριφοράς,
  • Η μη προκλητική στους άλλους ετοιμότητα να υποτιμήσεις την κρίση των γύρω ανθρώπων,
  • το ειλικρινές ενδιαφέρον για τις γνώμες των άλλων έξυπνων.

Υπάρχει ένα θαυμάσιο σίριαλ "Highlander" (Ο βουνίσιος) -- περί των αθανάτων (Ντούνκαν Μακ Λάουντ και άλλοι) με τον λαμπρό Adrian Paul στον κύριο ρόλο.

Οι έξυπνοι μοιάζουν με τους αθανάτους σ'αυτήν την ταινία:

  • αυτοί γεννιούνται τυχαία,
  • αυτοί δεν μπορούν να μεταδώσουν την ιδιαιτερότητά τους στα δικά τους παιδιά,
  • αυτοί είναι ξένοι στους κοινούς θνητούς και είναι αναγκασμένοι να   κρύβουν την ιδιότητά τους,
  • αυτοί αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλον μέσα στο πλήθος των κοινών ανθρώπων,
  • αυτοί συνήθως δεν τα πάνε καλά μεταξύ τους,
  • αυτοί ζουν πολλά χρόνια (οι μεν "πνευματικά", οι δε "σωματικά") και δεν γηράσκουν,
  • πολλοί απ'αυτούς είναι αδιόρθωτα αμαρτωλοί,
  • εξ αυτών εκείνοι, που εκδήλωσαν κάποια ιδιαίτερη ποιότητα, γίνονται το αντικείμενο της παρακολούθησης,
  • αυτοί έχουν κάποια προτερήματα έναντι των κοινών θνητών, αλλά σε γενικές γραμμές αυτοί δεν είναιπιο ευτυχισμένοι από τους άλλους.

Οι έξυπνοι, στην ουσία, αποτελούν ένα ιδιαίτερο "έθνος" μέσα στο έθνος, που ζουν, που ουσιαστικά διαφέρει από τον "βασικό" λαό στην γλώσσα, στον τρόπο της ζωής, στην κοσμοαντίληψη, το οποίο "έθνος" έχει την τάση να συνάπτει τις επαφές του κυρίως μεταξύ των "ημετέρων".

Ο έξυπνος Ευρωπαίος το πιθανότερο, βρίσκεται πιο κοντά στον Κινέζο έξυπνο, παρά στον βλάκα συμπατριώτη του: Η συγγένεια τω πνεύματι αποδεικνύεται ισχυρότερη της συγγένειας τω αίματι.


16. ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ

Οέξυπνος άνθρωπος δεν είναι ικανός να αντέξει την μακροχρόνια μονότονη εργασία, που δεν απαιτεί την διανοητική προσπάθεια.

Υποφέρει από μια τέτοια δουλειά, αρχίζει να αναζητεί τους τρόπους να την αποφύγει Η να την κάνει άχρηστη Η να της προσδώσει κάποια λογική. Με άλλα λόγια, ο έξυπνος σκάβει τον λάκκο των αφεντικών και διαλύει την συνοχή και την πειθαρχία του προσωπικού.

Ο έξυπνος δυσφορεί πολύ, όταν υποχρεώνεται να κατεβαίνει στο επίπεδο σκέψης των βλακών. Πέραν αυτού, του είναι δύσκολο να αναπαράγει τον βλακώδη τρόπο σκέψης: αυτό, που ο βλάκας θα καταλάβει αμέσως, ο έξυπνος το πετυχαίνει μόνον μετά, όταν θα φαντασθεί τον εαυτόν του βλάκα και μπει σ'αυτόν τον ρόλο. Ακριβώς γι'αυτόν τον λόγο οι πολύ έξυπνοι άνθρωποι δυσκολεύονται αφάνταστα να δουλέψουν σαν δημοσιογράφοι στις μεγάλες μαζικές εφημερίδες Η σαν εκφωνητές των δημοφιλών τηλεοπτικών εκπομπών.

Αυτός, που έχει γερό μυαλό, αναγκάζεται πιο συχνά να λέει ψέματα, απ' ότι ένας ανόητος. Ο έξυπνος είναι αναγκασμένος να κρύβει την διανοητική υπεροχή του, όπως κρύβουν την σωματική ατέλεια Η μια ενοχλητική λεπτομέρεια στο βιογραφικό σημείωμα. Μπορούμε να πούμε, ότι ο έξυπνος άνθρωπος -- είναι ψεύτης απ'αυτής της απόψεως. Ο έξυπνος λέει ψέματα για λόγους αυτοπροστασίας και όχι για λόγους κάποιου πρόσθετου κέρδους, όπως το συνηθίζουν οι βλάκες. Πολλές φορές ο έξυπνος χαρακτηρίζεται με μειωμένη ικανότητα στην δράση.

Ο Ζυλ Ρομαίν γράφει για τον στρατηγό Γεμελέν, που διοικούσε το γαλλικό πεζικό το 1940, τον έναν από τους κυριότερους ενόχους για την ήττα στον πόλεμο με την Γερμανία: "Αυτός ανήκε στους κύκλους των ανθρώπων, των οποίων Η διανοητική δύναμη δεν συγχρονίζεται καλά με την ικανότητα για δράση. Το συνδέον αυτές τις δυο ικανότητες ρεύμα Η λείπει παντελώς Η είναι πολύ αδύναμο. Πως εξηγείται αυτή Η ανεπάρκεια της εσωτερικής μετάδοσης;

Κατ' αρχάς εξηγείται με την σημαντική ανεπάρκεια της βούλησης: σ' αυτούς τους ανθρώπους δεν υπάρχει Η τάση της βούλησης προς αυτό, που είναι το αντικείμενο των σκέψεών τους. Αλλά εκτός αυτού, πρόκειται και για το αποτέλεσμα του φόβου ενώπιον αυτής της καθεαυτής πράξης και των συνεπειών, που Η πράξη αυτή μπορεί να προκαλέσει". ("Το μυστικό του Γεμελέν" στο βιβλίο "Περί αυτών, που πρόδωσαν την Γαλλία", Μ., 1940, σελ. 367).

Είναι πιθανόν, ότι Η νοημοσύνη αναπτύσσεται εις βάρος της βούλησης. Πιθανώς ως αναπλήρωση της έλλειψης της βούλησης. (Και το αντίθετο: Η ανάπτυξη της βούλησης εις βάρος της νοημοσύνης Η ως αναπλήρωση της έλλειψής της).

Είναι πολύ αποτελεσματικά τα ζεύγη, που αποτελούνται από τον ηγέτη με την ισχυρή βούληση και τον διανοητή με την αδύναμη βούληση επί αρχηγίας του πρώτου.

Εξ αυτών προκύπτει, ότι τον έξυπνο, αλλά με ανίσχυρη βούληση άνθρωπο,(η πλειοψηφία των έξυπνων, όπως φαίνεται είναι τέτοιοι) δεν πρέπει να τον βάζεις σε Η γετική θέση, ενώ τον ισχυρό από απόψεως της βούλησης, αλλά όχι τόσο έξυπνο, μπορείς να τον κάνεις αρχηγό μόνο σε εκείνη την περίπτωση, στην οποία αυτός συνειδητοποιεί την διανοητική του κατωτερότητα και πρόθυμα συμβουλεύεται εκείνους, που έχουν πιο γερό μυαλό.

Ο έξυπνος δεν λειτουργεί πάντα αποτελεσματικά: για τις ποιοτικές λύσεις όλων των προβλημάτων, που εμφανίζονται στους ανθρώπους, δεν επαρκεί κανένας νους.

Ο έξυπνος συχνά λειτουργεί λιγότερο αποτελεσματικά ακόμη, απ'ότι ο βλάκας.

Αυτό οφείλεται στο εξής αίτιο: ο βλάκας έχει την τάση να συμπεριφέρεται στάνταρ, όπως όλοι οι βλάκες.

Τα στάνταρ των βλακών σχηματίστηκαν ως αποτέλεσμα της "φυσικής επιλογής" και εξασφαλίζουν σε αρκετό βαθμό την κάποια ευημερία, αν όχι στον κάθε βλάκα ξεχωριστά, τότε τουλάχιστον στον κοινό στατιστικά βλάκα, βεβαίως, εάν διατηρούνται οι συνθήκες, στις οποίες αυτά τα στάνταρ σχηματίζονταν.

Ο έξυπνος δεν γνωρίζει τα στάνταρ των βλακών Η δεν τα εμπιστεύεται Η τα σιχαίνεται. Αυτός λειτουργεί με τον δικό του τρόπο και συχνά φθάνει σε χειρότερο αποτέλεσμα, απ' ότι αν αυτός θα αντέγραφε τον βλάκα.

Πως λειτουργεί ένας βλάκας; Το ίδιο...

  • όπως λειτουργούν οι άλλοι βλάκες, που βρίσκονται κοντά του,
  • όπως τον συμβουλεύουν οι γνωστοί σ'αυτόν κανόνες των βλακών,
  • όπως τον συμβουλεύει Η του δίνει το προσωπικό του παράδειγμα ένας επιφανής κοινωνικά βλάκας,
  • όπως του καπνίσει, στα κουτουρού (δηλ. όπως του ψιθυρίζει Η βλακίστικη διαίσθησή του, Η ,- όπως θα είναι πιο ευχάριστα).

Πως λειτουργεί ένας έξυπνος:

  • όπως λειτουργεί έναςάλλος έξυπνος -- άτομο με κύρος στους έξυπνους, και απορριπτέο από την κοινωνία,
  • όπως συνιστά κάποιος άγνωστος στους βλάκες κανόνας, που βρίσκεται σ'ένα έξυπνο βιβλίο,
  • τελείως αντίθετα από τους βλάκες, εξ αιτίας του ευχάριστου αισθήματος της αντιπαράθεσης,
  • όπως τον συμβουλεύουν οι προσωπικές του ανεξάρτητες σκέψεις,
  • όπως ένας βλάκας.

Ο έξυπνος υπερέχει του βλακός στην ικανότητα της προσωπικής προσαρμογής, όμως στις σταθερές απλές συνθήκες αυτή Η ικανότητα αποδεικνύεται ανωφελής, ενώ στις συνθήκες της ομάδας οι βλάκες συχνά αποδεικνύονται πιο επιτυχείς απ'τους έξυπνους, διότι, κάνοντας την χρήση της μεθόδου της ωμής κρούσης και πληρώνοντας για την πληροφορία με τα πτώματα των συναδέλφων τους στην βλακεία, αυτοί μπορούν να πέφτουν σε λύσεις, στις οποίες ποτέ δεν θα έφθαναν, αν χρησιμοποιούσαν την οδό των συλλογισμών, παρατηρήσεων και προσεκτικών πειραμάτων.


17. Ο ΝΟΥΣ ΚΑΙ Η ΥΓΙΗΣ ΣΚΕΨΗ

Η υγιής σκέψη καθόλου δεν είναι το ίδιο με τον νου.

Ο υγιώς σκεπτόμενος μπορεί να είναι και ένας βλάκας, εάν είναι διαπαιδαγωγημένος σωστά και επί πλέον, αν καταβάλλει τις φιλότιμες προσπάθειες.

Η ιδιότητα, που είναι αντίθετη της υγιούς σκέψεως -- είναι ο παραλογισμός. Αυτός είναι δυο ειδών:

1) ο ανθηρός, ο αυτάρεσκος, δυνάμεθα ειπείν, ο κατάλληλος στο παράλογο περιβάλλον διαβίωσης του φορέα του,

2) ο παθολογικός, ο απορριπτέος από το περιβάλλον.

Λόγω της άφθονης "διανοητικής" δραστηριότητας των βλακών, υπάρχει κάποια δυσκολία με τους όρους, που εκφράζουν τις ιδιότητες του νοός.

Σχηματικά, στην "υγειά σκέψη" θα έπρεπε να αντιπαραταχθεί Η "τρέλα", αλλά Η "τρέλα" -- είναι το συνώνυμο της "ψυχοπάθειας", και Η " ψυχοπάθεια" μπορεί να περιλαμβάνει όχι μόνον την βλάβη στον τρόπο σκέψεως του "νοός" (κατά πάσα πιθανότητα πάντα βλάπτει και την σκέψη Η αντικατοπτρίζεται πάνω της).

Ταυτοχρόνως, ο παραλογιζόμενος μπορεί να είναι απόλυτα κανονικός άνθρωπος, που μόνον αφομοίωσε τα βλαβερά παραδείγματα του τρόπου σκέψης Η και τις ελαττωματικές γενικευμένες εντυπώσεις.

Ευρισκόμενος μέσα στο τεχνητό "αφύσικο" περιβάλλον, αυτός μπορεί κάλλιστα να του αντιστοιχεί με τις εντυπώσεις του και τις συνήθειές του.

Η υγειά σκέψη είναι Η αντιστοιχία στην πραγματικότητα. Στην υγειά, φυσική πραγματικότητα.

Στον κόσμο των τρελών Η υγειά σκέψη κάνει τον άνθρωπο απροσάρμοστο.

"Οι άνθρωποι είναι τρελοί, και αυτός είναι τόσο γενικός κανόνας, που αν δεν θα είσαι τρελός -- αυτό επίσης θα είναι μια τρέλα στο είδος της". (Μπλέζ Πασκάλ. "Οι σκέψεις", 414).

Ο νους ευνοεί την υγειά σκέψη, αλλά δεν την εγγυάται.


18. Ο ΝΟΥΣ ΚΑΙ Η ΣΟΦΙΑ

"Το να πεις, ότι στον κόσμο υπάρχουν λίγοι σοφοί άνθρωποι, αυτό σημαίνει στην ουσία να μην πεις τίποτε, διότι αποκλειστικώς χάριν αυτής της σπανιότητάς τους, αυτοί αξίζουν τον ανωτέρω τίτλο". (Νταίβιδ Χιούμ. "Περί της αξίας και της μηδαμινότητας της ανθρώπινης φύσεως".)

Η σοφία είναι ο υψηλός βαθμός της υγιούς σκέψης. Αυτή δεν απαιτεί έναν πανίσχυρο νου. Πέραν αυτού, αυτή εν μέρει, αποτελεί την εναλλακτική του λύση.

Εάν ο νους είναι Η ικανότητα να λύνεις τα προβλήματα, τότε Η σοφία είναι Η ικανότητα να αποφεύγεις τα προβλήματα. Το αποτέλεσμα και στις αμφότερες περιπτώσεις είναι το ίδιο.

Ο βλάκας δεν μπορεί να είναι σοφός: για να αποφύγεις τα προβλήματα χρειάζεται κάποια διανοητική κινητικότητα. Μπορούμε να πούμε, ότι Η σοφία -- είναι μία ειδική κατάσταση, μία ειδική εναρμόνιση του νου.


19. Ο ΝΟΥΣ ΚΑΙ Η ΙΔΙΟΦΥΪΑ

Ο ιδιοφυής δεν είναι υποχρεωτικά έξυπνος άνθρωπος. Στον ιδιοφυή, συνήθως κάποιοι ψυχικοί μηχανισμοί είναι ειδικά ανεπτυγμένοι εις βάρος των υπολοίπων τμημάτων της ψυχής. Μεταξύ των ιδιοφυών υπάρχουν οι " ιδιοφυείς της νοημοσύνης". Αλλά αυτοί δεν αποτελούν την βασική μάζα των ιδιοφυών.

Κατά κανόνα, ακόμη και ο ιδιοφυής της νοημοσύνης εκδηλώνει τις λαμπρές του ιδιότητες μόνον εντός του στενού πλαισίου της γνώσης, και πέραν του πλαισίου αυτού αυτός είναι ένας βλάκας της σειράς, συν τοις άλλοις, τελείως μη πρακτικός, δηλαδή, χειρότερος του μέσου ανόητου.

Ο Cesare Lombrozo στο βιβλίο του "Η ιδιοφυΐα και Η παραφροσύνη", κεφ. ΙΙ, γράφει: "Εκείνοι των ιδιοφυών ανθρώπων, οι οποίοι παρακολουθούσαν τους εαυτούς τους, λέγουν, ότι κάτω από την επίδραση της έμπνευσης, αυτοί βιώνουν κάποια ανεξήγητη ευχάριστη κατάσταση, κατά την διάρκεια της οποίας οι σκέψεις άθελά τους γεννιούνται μέσα στο μυαλό τουςκαι ξεπετάγονται από μόνες τους".

"Αλλά μόλις περάσει Η στιγμή της έκστασης, του πετάγματος, ο ιδιοφυής μετατρέπεται σε κοινό άνθρωπο Η πέφτει ακόμη πιο χαμηλά, διότι Η απουσία της ισόπλευρης ανάπτυξης είναι ένα από τα γνωρίσματα της ιδιοφυούς φύσεως".

"Οι μεγάλοι ιδιοφυείς ενίοτε αδυνατούν να αφομοιώσουν έννοιες, που είναι προσιτές και στα πιο πρωτόγονα μυαλά".

Ο Αρθούρος Σοπενχάουερ στο βιβλίο του "Ο κόσμος ως βούληση και αντίληψη", κεφ. "Περί της ιδιοφυΐας" γράφει: "Η ιδιοφυΐα είναι Η νοημοσύνη, που πρόδωσε την αποστολή της".

"Και ο πιο λογικός και σώφρων άνθρωπος, τον οποίον θα μπορούσες να τον αποκαλέσεις σοφό, διαφέρει πολύ από τον ιδιοφυή ακριβώς στο σημείο, που Η νοημοσύνη του κατευθύνεται στις πρακτικές υποθέσεις, αυτός ασχολείται με την επιλογή των καλλίτερων στόχων και μέσων, γι'αυτό μένει στην υπηρεσία της βούλησης".

"Αντιθέτως, στον ιδιοφυή άνθρωπο, στην αντικειμενική του αντίληψη, ο εκδηλωμένος κόσμος πετάει, σαν ένα ξένο πράγμα προς αυτόν, σαν ένα αντικείμενο του διαλογισμού... Στο σημείο αυτό συγκεντρώνεται Η διαφορά μεταξύ της ικανότητας στην εργασία και της ικανότητας στην δημιουργία".

Ο άνθρωπος με τον ιδιοφυή νου δεν παράγει υποχρεωτικά κάτι το ιδιοφυές -- αυτός απλά είναι προδιαθετημένοςπερισσότερο από τους άλλους προς αυτό.

Εάν αυτός δεν καταφέρει να δημιουργήσει κάτι το πολύ ωφέλιμο, τότε προκύπτουν απ' αυτόν τέτοιες ζημιές, που προκύπτουν από τον ιδιοφυή, ενώ το προκύπτον όφελος θα είναι το όφελος από τον κοινό βλάκα.

Συχνά ο ιδιοφυής είναι κατανοητός στον βλάκα περισσότερο, απ'ότι ο έξυπνος. Οι βλάκες θαυμάζουν τους ιδιοφυείς: τους θεωρούν υπερανθρώπους.

Γενικά, ο "ιδιοφυής" -- είναι βλακίστικη έννοια. Για έναν έξυπνο άνθρωπο ο ιδιοφυής - είναι το τέρας, σαν και αυτόν τον ίδιον.

Οι βλάκες σακατεύουν την ζωή των ιδιοφυών με την λατρεία τους: συνήθως όσο πιο "αναγνωρίσιμος" είναι ο ζων ιδιοφυής, τόσο πιο διεστραμμένο είναι το κοινωνικό του περιβάλλον, συνεπώς, τόσο πιο παραμορφωμένη είναι Η ψυχή του και τόσο πιο επικίνδυνο είναι το ιδιοφυές " προϊών" του.

Η ιδιοφυΐα και ο νους δεν συνδυάζονται καλά -- πιθανώς, επειδή και τα δυο διεκδικούν τα ίδια αποθέματα του εγκεφάλου.

Οι ιδιοφυείς παράγουν τον πολιτισμό για τους βλάκες. Οι έξυπνοι εκνευρίζονται από πολλά παράλογα πράγματα και από την αποβλάκωση αυτού του πολιτισμού.

Γενικά, πρέπει να ξεχωρίζουμε τις εξής έννοιες:

  • Ο "διανοούμενος" -- είναι ο άνθρωπος, που ασχολείται με την διανοητική εργασία, αυτός εν γένει, μπορεί να είναι και βλάκας, όμως τα καταφέρνει καλά με τα διανοητικά ζητήματα απλού τύπου.
  • Ο "διανοούμενος ιδιοφυής" -- είναι ο άνθρωπος με την ανισόρροπη ψυχή: έχει την υπέρ -- ανεπτυγμένη ικανότητα να λύνει κάποια διανοητικά ζητήματα, και Η ικανότητά του αυτή αναπτύχθηκε εις βάρος των άλλων ψυχικών λειτουργιών.
  • Ο "έξυπνος" -- είναι ο άνθρωπος με την αυξημένη ικανότητα προς τις διαφορετικές διανοητικές πράξεις.
  • Ο "σοφός" -- είναι ο έξυπνος, που απέκτησε κάποιες πρακτικές γνώσεις, που συνειδητοποίησε την ειδική του θέση μέσα στον κόσμο και προσαρμόστηκε σ'αυτόν.

20. Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΟΥ ΝΟΥ

Στον σημερινό πολιτισμό των μαζών ο σεβασμός στον νου έχει πάρει το διεστραμμένο χαρακτήρα: Η νοημοσύνη εκτιμάται όπως εκτιμάται το στομάχι, οι μύες, τα νεφρά. Η νοημοσύνη δεν αντιπροσωπεύει σήμερα την κύρια ιδιότητα του προσώπου, είναι ένα μη υποχρεωτικό, επί πλέον, συμπλήρωμα σ' ένα ζωντανό κομμάτι κρέας. Η συντριπτική πλειοψηφία των λειτουργιών εντός του οργανισμού διεξάγεται χωρίς την παραμικρή συμμετοχή της νοημοσύνης.

Η λατρεία του νου έχει αρκετά ισχυρές βάσεις στον σύγχρονο κόσμο, διότι είναι συνδεδεμένη με την λατρεία της επιστήμης και την λατρεία της προόδου, και οι τελευταίες καθορίζονται από την ουσία της δυτικής κοινωνίας, την καταδικασμένη στην συνεχή ανανέωση και αύξηση της ποικιλίας της παραγωγής (απ' την οποία υπάρχει μεγαλύτερη ζημιά παρά όφελος).

Η λατρεία της βούλησης έχει λιγότερη επίδραση. Απ' τους ιδεολόγους της διακρίνεται πριν απ'όλα ο Φρειδερίκος Νίτσε.

Υπάρχει Η εμφανής αντίφαση: οι ενεργοί βλάκες καταλαμβάνουν στην κοινωνία κυρίαρχες θέσεις, αλλά κυβερνάει εντούτοις όχι Η λατρεία των ενεργών βλακών (η λατρεία της βούλησης), αλλά Η λατρεία των έξυπνων (η λατρεία του νου).

Ο χαρακτηρισμός του κάθε σχεδόν μεγάλου Η γέτη περιλαμβάνει όχι μόνο την "βούληση για την νίκη", την αντοχή, την ενέργεια, αλλά πριν απ'όλα, τον "έξοχο νου".

Η αλήθεια είναι, ότι δεν είναι εύκολο να διαπιστώσεις, ποιο μερίδιο των επιτεύξεων οφείλει ο Η γέτης στους συμβούλους του και στην τύχη.

Μήπως εντούτοις, γίνεται Η αποθέωση όχι των οποιονδήποτε έξυπνων, αλλά μόνον των ενεργών; Δηλαδή, Η ενοποίηση των δυο λατρειών, στην οποία Η μια από τις δυο αξίες έχει μικρή υπεροχή;

Πιο αληθοφανής φαίνεται Η εξής εξήγηση. Στην λατρεία του νου επιτρέπεται το στοιχείο της λατρείας της δύναμης μόνον για την κάλυψη.

Η λατρεία του νου έχει μαζικό χαρακτήρα, Η λατρεία της δύναμης -- κρυφό.

Οι έξυπνοι -- είναι Η εκμεταλλεύσιμη μερίδα της κοινωνίας. Ας προσπαθούν οι μάζες να γίνουν έξυπνες, ας κατηγορούν τους έξυπνους στην μη επίλυση των κοινωνικών προβλημάτων.

Εάν κάνεις προπαγάνδα υπέρ της λατρείας της δύναμης, τότε οι έχοντες την εξουσία θα γίνουν ένοχοι, και πέραν αυτού -- θα εμφανιστούν πολλοί ανταγωνιστές.

Ο συσχετισμός μεταξύ των δυο ανωτέρω λατρειών αποτελεί εν μέρει παράγωγο της αυθόρμητης εξέλιξης της "δυτικής" κοινωνίας, και εν μέρει αποτέλεσμα υλοποίησης των διάφορων στόχων, που επεξεργάστηκαν κάποιοι συγκεκριμένοι έξυπνοι, οι οποίοι βολεύτηκαν μια χαρά στο καθεστώς των κυρίαρχων ενεργών βλακών.


21. ΟΙ ΕΞΥΠΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ

Οι διανοούμενοι -- είναι άνθρωποι, που ζουν από την διανοητική εργασία. Στις τάξεις τους υπάρχουν λιγότεροι βλάκες απ'ότι το επιτρέπει ο μέσος όρος, αλλά ο αριθμός των βλακών, εντούτοις, είναι μεγαλύτερος, απ'όσο θα ήταν επιθυμητό. Οι ατέλειες, που προσάπτονται στους έξυπνους, στην πραγματικότητα πολύ συχνά αφορούν τους βλάκες διανοούμενους.

Ο Α. Ζινόβιεφ γράφει: "Αν οι διανοούμενοι θα καταλάμβαναν ηγετικές θέσεις στην κοινωνία, τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα, διότι τους λείπει παντελώς Η αίσθηση της πραγματικότητας, της υγιούς λογικής. Γι' αυτούς τα προφερόμενα λόγιαέχουν μεγαλύτερη αξία από τους πραγματικούς νόμους και τις τάσεις των κοινωνικών διεργασιών. Η ψυχολογική αρχή των διανοουμένων είναι Η εξής: εμείς μπορούσαμε να οργανώσουμε τα πάντα με τον καλλίτερο τρόπο, αλλά δεν μας αφήνουν.

Ενώ Η αναντίλεκτη κατάσταση των πραγμάτων είναι Η εξής: Οι διανοούμενοι θα μπορούσαν να οργανώσουν την ζωή με τον καλλίτερο τρόπο μόνο με τους όρους, οι οποίοι πρακτικά είναι απραγματοποίητοι, και γι'αυτό οι διανοούμενοι δεν είναι ικανοί να δράσουν ακόμη και στο επίπεδο των περιφρονημένων απ'αυτούς Η γετών της κοινωνίας.

Οι αληθινοί Η γέτες υπακούουν στο ρεύμα της ζωής, και γι'αυτόν τον λόγο αυτοί κάνουν κάτι, έστω και λίγα. Οι διανοούμενοι δυσφορούν με το ρεύμα της ζωής, που δεν υποτάσσεται σ' αυτούς. Γι'αυτό το θεωρούν λανθασμένο.

Οι διανοούμενοι είναι επικίνδυνοι, διότι φαίνονται έξυπνοι, ενώ στην πραγματικότητα είναι επαγγελματικά εξεζητημένοι βλάκες". (βιβλίο "Homo sovieticus")


22. ΟΙ ΨΕΥΤΟ -- ΕΞΥΠΝΟΙ

Βλάκες είναι οι πάντες, που φαίνονται βλάκες, και οι μισοί απ' αυτούς, που δεν φαίνονται

Β. Γκράσιαν, "Ο ιερέας της τσέπης" (αφορισμός 201)

Ο Γκράσιαν δεν έχει απόλυτο δίκαιο, ίσως μπορεί -- να είναι υπερβολικά απαιτητικός.

Νομίζω, πως και οι έξυπνοι ενίοτε φαίνονται βλάκες -- αν τύχει να κάνουν λάθη, Η αν παριστάνουν τους βλάκες.

* * *

Κατά την επιφανειακή επικοινωνία μπορείς εύκολα να παριστάνεις τον νου, ιδίως μπροστά στους βλάκες, και εξ αιτίας αυτού του γεγονότος οι έξυπνοι, ως κοινωνική ομάδα, συνεχώς κατηγορείται ως ψευδό -- έξυπνοι.

Περαιτέρω καταδεικνύονται οι τρόποι, με τους οποίους Η βλακεία λαμβάνεται ως νους:

  • η πολυσήμαντη σιωπή,
  • η επανάληψη των ξένων σκέψεων,
  • η τυχαία σύλληψη του "στόχου",
  • η διένεξη με τους βλάκες,
  • η επιτυχία σε κάποιο περιορισμένο τομέα,
  • η συμπαθητικότητα,
  • η ενεργητικότητα,
  • το σύνδρομο "τα ξέρω όλα",
  • η ευγλωττία,
  • η λογικοφανής ομιλία,
  • η εξυπνάδα,
  • η πονηριά.

Ο πράγματι έξυπνος συνήθως κρύβει την ιδιαιτερότητά του, ενώ ο ψευδό -- έξυπνος -- επιδιώκει την αναγνώριση.

Η ίδια Η εξωτερική αμφίεση του ψευδό -- έξυπνου συχνά μαρτυρεί, ότι ο άνθρωπος αυτός δεν είναι συνηθισμένος. Σε κάθε παρέα οι ψευδό -- διανοούμενοι έχουν το δικό τους τρόπο να ξεχωρίσουν -- με το κουστούμι, με το χτένισμα μαλλιών, με τους τρόπους. Ο ψευδό -- έξυπνος διαβάζει τους φιλοσόφους και μιλάει σοφά. Η αλήθεια είναι, ότι τα εννέα δέκατα της φιλοσοφίας -- είναι φιλοσοφία των βλακών: χυδαιοποίηση, τσαρλατανισμός, παραμιλητό.

Συχνά συγχέουν τους έξυπνους με τους " πολυδιαβασμένους". Εντωμεταξύ, ακόμη ο Η ράκλειτος έχει πει: "Οι πολλές γνώσεις δεν διδάσκουν τον νου".

Η αλήθεια είναι, ότι τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα: οι πολλές γνώσεις σ' εμποδίζουν να σκέπτεσαι.

Όσο περισσότερες ξένες και αμφίβολες σκέψεις σφηνώσουν στο κεφάλι, τόσο λιγότερος χώρος εκεί θα σου μείνει για τις δικές σου σκέψεις.

Συν τοις άλλοις, στα χοντρά βιβλία χωράνε πολλές βλακείες: όσο πιο χοντρό βγαίνει ένα βιβλίο, τόσο πιο δύσκολα εξασφαλίζεται Η υψηλή ποιότητά του.

Η οξύνοια (εξυπνάδα) -- βρίσκεται μακράν της ιδιότητας του νου. Πρόκειται απλά για ένα λεκτικό τρικ, βασιζόμενο σε κάμποσα απλά τεχνάσματα.

Η εξυπνάδα -- είναι το σύνηθες μέσον διασκέδασης και αυτό -- προβολής μέσα στους κόλπους των εξελιγμένων μοντέρνων βλακών.

Η εξυπνάδα είναι κατάλληλη στην επικοινωνία με τους βλάκες, αλλά ο κάτοχός της αποδεικνύεται ο ίδιος όμοιος με τον ευρισκόμενο στηνμικρό -- μεσαία βαθμίδα διανοητικής ανάπτυξης βλάκα.

Μπορείς αν το επιθυμείς, να αναπτύξεις γρήγορα μέσα σου την εξυπνάδα, αλλά τα γερά μυαλά Η εξυπνάδα δεν εντυπωσιάζει, διότι και χωρίς αυτήν τα γερά μυαλά παραμένουν πάντα αληθινά.

Η ευγλωττία συνήθως σχηματίζεται στους ανθρώπους, που έχουν μεγάλη επιφανειακή επικοινωνία με τον κόσμο και λίγες πράγματι άξιες σκέψεις.

Η εξυπνάδα -- είναι Η ιδιαιτερότητα της μορφής, αλλά όχι του περιεχομένου των λεχθέντων.

Τα πράγματα εδώ είναι ακόμη χειρότερα -- Η τάση να λες εξυπνάδες τραβάει την προσοχή μακριά απ'την δουλειά με το περιεχόμενο: ένα πράγμα είναι, ότι κάτι ταιριάζει αυθόρμητα στην περίπτωση, και άλλο -- όταν Η προσοχή κατευθύνεται στην προσπάθεια να "κολλήσεις" την λέξη σε κάθε πρόταση.

"Ο νους, στην κοινή αποδοχή της σημασίας αυτής της λέξης, έχει πολλά κοινά με την εξυπνάδα, εντούτοις, δεν σημαίνει ακριβώς το ίδιο πράγμα, διότι ο όρος " έξυπνος άνθρωπος" ποτέ δεν ερμηνεύεται σαν ταπεινωτικός, ενώ το "εξυπνάκιας" συχνά ακούγεται ειρωνικά." (Βολτέρος. "Φιλοσοφικό λεξικό" / "Ο νους και Η εξυπνάδα")

Ένας αρκετά αξιόπιστος δείκτης, ότι Η ευγλωττία -- δεν είναι δείκτης του νου, είναι Η αφθονία προσωπικοτήτων -- εξυπνάκηδων, ιδίως στην νεολαία.

"Δεν μπορείς σε μας να κάνεις ούτε ένα βήμα, χωρίς να πέσεις πάνω σε κάποιον βλάκα εξυπνάκια -- όπου και αν ρίξεις το βλέμμα σου, παντού σέρνονται αυτά τα έντομα." (ΖΑΝ ΝΤΕ ΛΑΜΠΡΟΥΕΡ, "Οι χαρακτήρες")

* * *

Η πονηριά -- επίσης δεν είναι μαρτυρία της ανεπτυγμένης νοημοσύνης. Δεν πρόκειται καν για την ιδιότητα του νου. Πρόκειται μόνο για την ετοιμότητα του ανθρώπου να διαπράττει τις ατιμίες και να υποψιάζεται την ύπαρξη των άτιμων διαθέσεων στους άλλους.

Βέβαια, ο νους ελαφρύνει και το ένα και το άλλο, αλλά μπορείς να είσαι πολύ πονηρός, παραμένοντας ο βλάκας των βλακών.

Ο βλάκας, που λόγω πείσματος, αντιλέγει στους άλλους βλάκες, μπορεί να δώσει την πρώτη εντύπωση του έξυπνου.

Όταν ο άνθρωπος, συνεπεία του γήρατος, παύει να είναι έξυπνος, μέσα του παραμένουν οι συνήθειες και οι αντιλήψεις, που στερεώθηκαν κατά την διάρκεια της καλλίτερης γι' αυτόν περιόδου της ζωής.

Το παιδί, που μεγαλώνει μέσα στην οικογένεια του έξυπνου, υιοθετεί τον τρόπο της ζωής και τις αντιλήψεις του, ασχέτως αν δεν μπορεί να αναπτύξει μέσα του την ισχυρή διανοητική μηχανή.

Και στις ανωτέρω δυο περιπτώσεις προκύπτει ένα "έξυπνο" περίβλημα χωρίς το " έξυπνο" περιεχόμενο.

Πάλι καλά, που υπάρχει έστω και αυτό. Ενίοτε, το περίβλημα σε παρασέρνει σε πικρή πλάνη.


23. ΤΑ ΤΕΣΤ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ (IQ)

Στην Δύση έγινε μόδα να εξακριβώνεται το επίπεδο ανάπτυξης της νοημοσύνης, το λεγόμενο τεστ (Intellectual Quality) -- Η ποιότητα της νοημοσύνης. Σε πολλές περιπτώσεις αυτός ο δείκτης λαμβάνεται υπ'όψιν κατά την διαδικασία πρόσληψης σε δουλειά.

Εντωμεταξύ, τα αποτελέσματα του τεστ εξαρτώνται από τους εξής παράγοντες:

  • απ' την τρέχουσα κατάσταση της ψυχολογίας (η οποία στην σειρά της καθορίζεται από τον χρόνο, που πέρασε απ' την στιγμή λήψης της τροφής, από την περίοδο του 24-ώρου, από τον καιρό, κ. λ. π.),
  • από το γεγονός, αν εξασκήθηκε ο δοκιμαζόμενος στα παρόμοια προβλήματα,

  • από το βαθμό της αντιστοιχίας της επαγγελματικής ειδικεύσεως του δοκιμαζόμενου στον χαρακτήρα του τεστ.

Περαιτέρω, πρέπει να σημειωθεί, ότι Η νοημοσύνη δεν αποτελεί την κύρια ψυχική ιδιότητα, που καθορίζει την αξία του ειδικού. Εδώ πολύ μεγάλη σημασία έχουν Η βούληση, Η μνήμη, οι γνώσεις, οι συνήθειες, Η ψυχική αντοχή, Η ψυχική σταθερότητα, οι Η θικές αξίες. Εκτός των άλλων, τα ανωτέρω γνωρίσματα πρέπει να είναι καλά όχι χωριστά, αλλά σ' έναν καλώς εναρμονισμένο συνδυασμό και αλληλεπίδραση μεταξύ τους.

Σε τι λοιπόν δεν βολεύει εκείνους, που προτείνουν το τεστ IQ ως ενιαία ιδιότητα της νοημοσύνης (η της ψυχής εν συνόλω), ας πούμε ο μέσος βαθμός του απολυτηρίου του σχολείου Η πανεπιστημίου, το συστατικό σημείωμα, ο αριθμός δημοσιεύσεων; Ίσως δεν βολεύει με το γεγονός, ότι στην αξιολόγηση του IQ μπορείς να βγάλεις και άλλα χρήματα.

Το τεστ IQ -- είναι γέννημα του δυτικού τρόπου ζωής, που χαρακτηρίζει την τάση και τον πόθο των ανθρώπων να κερδίζουν χρήματα σε ότι μπορείς να φαντασθείς, και επί πλέον, χωρίς ντροπή να εκμεταλλεύεσαι τις ανθρώπινες αδυναμίες.

Τα τεστ IQ υπάρχουν για τους βλάκες, που υποφέρουν από το σύνδρομο της προσωπικής υπερεκτίμησης, και για τους αποτυχημένους, που έχουν την ανάγκη της παρηγοριάς, ελπίδας και βελτίωσης του ιματζ τους.

Ο αληθινά έξυπνος άνθρωπος είναι απίθανο να τρώγεται να διευκρινίσει το δικό του IQ -- εκτός αν τον εξαναγκάσουν με την βία οι βλάκες.


24. ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΒΛΑΚΑΣ

Οι βλάκες -- είναι Η πλειοψηφία της ανθρωπότητας. Είναι αυτοί, που θεωρούνται φυσιολογικοί άνθρωποι.

Η λέξη "βλάκας "καθόλου δεν σημαίνει τον εκπρόσωπο της διανοητικά καθυστερημένης μειοψηφίας. Για τους εκπροσώπους αυτής της μειοψηφίας υπάρχουν οι άλλες λέξεις: "ολιγοφρενής", "ηλίθιος", "παράφρονας", "φρενοβλαβής", "ο καθυστερημένος στην ανάπτυξη".

Δεν θα ήταν σωστό από επιστημονικής απόψεως, να χωρίζεις όλους τους ανθρώπους σε δυο κατηγορίες -- σε κείνους, που είναι εξυπνότεροι, και σε κείνους, που είναι πιο βλάκες. Μεταξύ του έξυπνου και του βλάκα υπάρχουν όχι τόσο οι ποσοτικές, όσο οι ποιοτικές διαφορές.

Το να είσαι έξυπνος -- σημαίνει να κατέχεις μια ειδική μορφή τρόπου σκέψης, σημαίνει να πιστεύεις μια ιδική φιλοσοφία.

Υπάρχει και μια άλλη εκδοχή διαιρέσεως της κοινωνίας (βολικότερη στους προπαγανδιστικούς σκοπούς): οι έξυπνοι, οι μετρίας νοημοσύνης, οι βλάκες.

Σ'αυτήν την περίπτωση βλάκες θα ονομαστούν μόνον οι πολύ μεγάλοι βλάκες.

Αλλά Η πιο σωστή φαίνεται Η εξής εκδοχή: οι έξυπνοι, οι βλάκες, οι ολιγοφρενίες, οι φρενοβλαβείς, οι Η λίθιοι.

Επί τη ευκαιρία, με μια τέτοια προσέγγιση, οι βλάκες τοποθετούνται στο προνομιακό ήμισυτης κλίμακας.

* * *

Συνήθως στον βλάκα δεν αρέσει το διάβασμα. Αυτός έτσι κι αλλιώς ξέρει τα πάντα. Και ότι δεν ξέρει -- αυτό δεν πρέπει να το ξέρει. Όμως στον βλάκα αρέσουν οι αφορισμοί.

"Μη με διδάσκετε πώς να ζω -- καλλίτερα βοηθήστε με οικονομικά."

"Όποιος δεν διακινδυνεύει, αυτός δεν πίνει σαμπάνια."

Ο βλάκας υποθέτει, ότι αν ακολουθείς τους αφορισμούς, λογικοποιείται Η συμπεριφορά σου. Δια μέσον των αφορισμών ο βλάκας πασχίζει να παρασιτεί πάνω στους έξυπνους, αλλά τις περισσότερες φορές τρακάρει πάνω στους ίδιους βλάκες, όπως είναι ο ίδιος.

* * *

Υπάρχουν βλάκες, που διαβάζουν. Βέβαια, δεν μπορείς να πεις, ότι αυτός ο βλάκας είναι καλλίτερος, από τον βλάκα, που δεν διαβάζει.

Αν ο έξυπνος συνήθως αγοράζει μόνο μια εφημερίδα (καμιά φορά δεν διαβάζει καθόλου τις εφημερίδες), τότε ο βλάκας αγοράζει ταυτοχρόνως δυο Η τρεις εφημερίδες και μετά τις μελετά με σοβαρό ύφος, θεωρώντας τον εαυτόν του αναλυτή.

Η ιδιαίτερη αδυναμία του βλάκα είναι να λύνει τα σταυρόλεξα στις εφημερίδες: αυτός χαίρεται, που τα προβληματάκια εύκολα υποχωρούν κάτω από την πίεση του πανίσχυρου νου του.

Από τα αγαπημένα θέματα για συζήτηση στον βλάκα -- είναι το θέμα των σπορ. Επί τη ευκαιρία, τα σπορ υπάρχουν ακριβώς για τους βλάκες.

Ο βλάκας σχεδόν σίγουρα έχει κάποιο χόμπι: κυνήγι, ψάρεμα, σε ακραία περίπτωση -- χαρτοπαίγνιο με τους γειτώνους.

Ο ενεργός βλάκας -- είναι μάστορας χρυσοχέρης: μια κάνει τρύπες στον τοίχο, μια κάνει θόρυβο με το σφυρί, μια διαλύει τον τοίχο, μια βρωμάει μπογιά.

Μόλις μετακομίσει στην νέα του κατοικία, αρχίζει να την αναπλάθει, τυραννώντας με τους θορύβους τους γείτονες -- αν δεν είναι και αυτοί το ίδιο ενεργοί βλάκες όπως και αυτός. Για τους ενεργούς βλάκες αυτός ο θόρυβος είναι σαν την ερεθιστική μουσική: αυτοί αμέσως θυμούνται, ότι και αυτοί μπορούν κάτι να τρυπήσουν Η να κόψουν και σε λίγο ανταποκρίνονται στον συνάδελφο με τα ουρλιαχτά των μοτέρ των εργαλείων τους...

Σε γενικές γραμμές, Η ψυχή του βλάκα είναι πιο αρμονική από την ψυχή του έξυπνου. Αυτό οφείλεται στο γεγονός, ότι ο νους αναπτύσσεται ως αντίβαρο σε κάποιο ψυχοτραυματικό παράγοντα.

Και οι έξυπνοι, και οι βλάκες εκμεταλλεύονται σε σημαντικό βαθμό τις ξένες ιδέες -- μόνο που κάνουν την επιλογή αυτών των ιδεών με διαφορετικό τρόπο. Οι βλάκες συχνά δανείζονται τις έξυπνες σκέψεις, αλλά τις ερμηνεύουν όπως αυτοί τις καταλαβαίνουν και τις εντάσσουν στο βλακώδες σύστημά τουςτων αντιλήψεων με τον βλακώδη τρόπο, έτσι, ώστε και οι σκέψεις αυτές εκτίθονται, και το βλακώδες σύστημα υποφέρει. Ο βλάκας καθοδηγείται όχι από τις προσωπικές διανοητικές συλλήψεις, αλλά από την συσσωρευμένη εμπειρία του κοπαδιού:

"όλοι το κάνουν έτσι", Η -- "έτσι κανένας δεν το κάνει" -- που είναι το σημαντικότερο επιχείρημα για τον βλάκα.

Πρέπει να σημειωθεί, ότι Η συμπεριφορά του ανθρώπου επηρεάζεται από τους εξής εσωτερικούς παράγοντες: τους σκοπούς, τις αξίες, τους κανόνες, τις συνήθειες, την αυτοεκτίμηση, τα παραδείγματα προς μίμηση, τις γνώσεις περί της συγκρότησης της φύσης, της κοινωνίας και της προσωπικότητας.

Αν καταφέρεις να διαμορφώσεις στο μυαλό του βλάκα αυτούς τους παράγοντες με τον κατάλληλο τρόπο, τότε αυτός σε πολλές περιπτώσεις θα φέρεται σαν έξυπνος. Ο βλάκας, που προσαρμόστηκε σε κάποιες σταθερές συνθήκες, δρα αρκετά αποτελεσματικά.

Ο βλάκας έχει πάντα δίκαιο. Είναι αναίσθητος στα επιχειρήματα, αλλά λατρεύει την διαφωνία. Αυτός ξέρει, ότι "στην διαφωνία γεννάται Η αλήθεια".

Οι βλάκες έχουν την δική τους, την ιδιαίτερη αλήθεια, -- εκείνη, που γεννάται στην διαφωνία.

Για να μεταπείσεις τον βλάκα, πρέπει να εισχωρήσεις μέσα στο υποσυνείδητό του -- παρακάμπτοντας την βλακώδη του νοημοσύνη. Με άλλα λόγια πρέπει να ασκείται πάνω στον βλάκα Η υποβολή με δόσεις. Επί τη ευκαιρία, Η τηλεόραση, οι εφημερίδες και το ραδιόφωνο ακριβώς αυτόν τον σκοπό υπηρετούν.

Ο τυπικός βλάκας σέβεται την μόρφωση, την δύναμη και την εξουσία. Το σέβεσθαι -- είναι το προνόμιο των βλακών. Ενώ οι έξυπνοι, είναι αυτοί, που σκάβουν τον λάκκο των κυριάρχων, ταρακουνούν τα άγια των αγίων, εξαναγκάζουν τον κόσμο να αλλάζει και τον κάνουν ακατανόητο στους απλούς ανθρώπους.

Οι βλάκες σπάνια κάνουν λάθη. Η αιτία αυτού του γεγονότος οφείλεται κατ' αρχάς στο ότι οι έξυπνοι δεν τους εμπιστεύονται την λύση των περίπλοκων προβλημάτων, ενώ οι ίδιοι οι βλάκες τα προβλήματα αυτά δεν τα παρατηρούν (ο κόσμος τους είναι απλός, και αν κάτι δεν πάει καλά μέσα στον κόσμο τους, πάντα βρίσκεται μια απλή εξήγηση).

Δεύτερον, ούτε οι εν λόγω βλάκες, ούτε οι τριγύρω ευρισκόμενοι βλάκες, -- δεν είναι σε θέση να παρατηρήσουν το λάθος, ενώ οι λάτρεις της λεπτομέρειας έξυπνοι είναι λίγοι για να επιβλέπουν όλους τους βλάκες.

Τρίτον, επί τη ανακαλύψει, ότι κάτι δεν πάει καλά στα αποτελέσματα των πράξεών τους, οι βλάκες προσπαθούν να πείσουν τον εαυτόν τους, ότι τα πάντα βαίνουν καλώς. Όταν οι επιπτώσεις του λάθους γίνονται αναντίλεκτα εμφανείς, ο βλάκας δηλώνει: " Εντάξει, αυτό ήταν ένα τυχαίο γεγονός. Έτσι κι αλλιώς εγώ έπραξα σωστά".

Η διάπραξη των λαθών, αλλά και Η ανάλυση των δικών σου και των ξένων λαθών -- είναι Η μοίρα των ανθρώπων με γερό μυαλό.

Τα περιφρονητικά συνώνυμα της λέξεως "βλάκας" είναι: βαρεμένος, απλούτσικος, μετριότητα, κρετίνος, αμβλύς, πυροβολημένος, δυσκίνητος, φρένο, κούτσουρο, τσαρούχι, γομάρι, τράγος, υπανάπτυκτος, ελαττωματικός, άμυαλος, αδύναμος, αδικημένος, άτυχος, άχρηστος, χαϊβάνι, αδιαμόρφωτος, τσεκούρι, γκρίζος, μέτριος, ξυλοκόπος, γελαδάρης, τσοπάνος, μπαγλαμάς.

Οι ευφημισμοί στην λέξη " βλάκας" είναι: αγαθός, άπειρος, απλός, υπερβολικά τίμιος (!), ευθύς, καλόψυχος, μέτριο μυαλό, μικροαστός, άνθρωπος της μάζας, κανονικός άνθρωπος.

Ένα από τα σημεία των βλακών είναι -- έλλειψη ευλυγισίας, έλλειψη προσαρμογής, πίστη στις " αρχές". Ιδιαίτερα απρόθυμα ένας τέτοιος βλάκας προσαρμόζεται στους άλλους βλάκες. Και γιατί να αλλάξει; Αφού αυτός είναι έτσι και αλλιώς "καλός"; Από τις συνεχείς συγκρούσεις με το περιβάλλον, τον βλάκα τον γλιτώνει μόνον το γεγονός, ότι στους άλλους βλάκες συνήθως κυριαρχούν οι ίδιες "αρχές" και οι ίδιες " απόψεις".

Όταν όμως συγκρούονται δύο διαφορετικών πόλων βλάκες, τότε Η υπόθεση γίνεται απελπιστική: αρχίζουν οι διενέξεις χωρίς τελειωμό, και καμιά φορά -- άγριες φασαρίες και οι ξυλοδαρμοί.

Ορισμένοι βλάκες περνιούνται από τους άλλους βλάκες έξυπνοι. Και οι πραγματικά έξυπνοι θεωρούνται από όλους τους βλάκες τρελοί.

Στον σκεπτόμενο άνθρωπο Η προσοχή του τις περισσότερες φορές στρέφεται προς τα "έσω", ενώ σ' αυτόν, που δεν του αρέσει να σκέπτεται -- σε κάτι προς τα " έξω".

Ακριβώς γι'αυτόν τον λόγο στους βλάκες αρέσει τόσο πολύ να αγγίζουν, να παίρνουν και να διαλύουν διάφορα αντικείμενα, να "ερευνούν" την μύτη τους με το δάκτυλο, να τρώνε μανιακώς τα σπόρια, να μασάνε συνεχώς την τσίχλα, κ. τ. λ. Απλά αυτοί δεν ξέρουν με τι να ασχοληθούν.

Οι βλάκες πάντα βρίσκουν τι να πουν, οι έξυπνοι συχνά με βασανιστικό τρόπο ψάχνουν ένα άλλο θέμα προς συζήτηση, προτού το παρόν θέμα εξαντληθεί και προτούεπέλθει Η αγενής σιωπή.

Οι βλάκες αγαπούν την φασαρία και τον θόρυβο, οι έξυπνοι προτιμούν την Η συχία. Η αγάπη των βλακών στην φασαρία οφείλεται στην αγάπη τους να αυτοπροβάλλονται δια του θορύβου, ενώ οι έξυπνοι μισούν την φασαρία, διότι υποφέρουν από την νευρασθένεια -- ο αναγκαίος φόρος για την ευλογία της Όταν ο βλάκας πετυχαίνει να παράγει τους δυνατούς θορύβους, τότε του φαίνεται, ότι αυτός δεν είναι και τόσο ασήμαντος κόκκος της άμμου στο Σύμπαν, αφού εξ αιτίας του δονείται όλος ο γύρω χώρος.

Τον βλάκα μπορείς και δέκα φορές, αν θέλεις, να εξαπατήσεις με το ίδιο κόλπο. Αυτό γίνεται με τον εξής τρόπο: ο βλάκας είτε δεν αναγνωρίζει το παλιό κόλπο, είτε το αναγνωρίζει, αλλά σκέπτεται: μα δεν μπορούν αυτοί να με θεωρούν τόσο βλάκα, για να με "πηδήξουν" την δεύτερη ( τρίτη, τέταρτη, πέμπτη κ. λ. π.) φορά στα ίδια πράγματα.

Καμιά φορά αυτός ελπίζει να ξεγελάσει τους εξαπατητές του. Καμιά φορά αυτός καταλαβαίνει, ότι του στήνουν την παγίδα, αλλά δεν μπορεί να κάνει με τον εαυτόν του τίποτε -- λόγω του αισθήματος του κοπαδιού, π. χ.

Ο βλάκας εύκολα αφομοιώνει την ξένη γνώμη, αν Η γνώμη αυτή βρίσκει στον εγκέφαλό του ελεύθερο χώρο. Αυτή Η γνώμη γίνεται για τον βλάκα Η μόνη σωστή.

Αν, αργότερα, αυτός ακούσει κάποια άλλη γνώμη για το ίδιο θέμα, -- θα αντιμετωπίσει αυτήν την άλλη γνώμη υπεροπτικά, ασχέτως ποια θα είναι αυτή.

Όποιος νωρίτερα θα του εμφυσήσει στ'αφτιά την δική του "αλήθεια"- αυτός θα έχει και το δίκαιο.

Αν ο βλάκας, έστω μία φορά τύχει να βρεθεί κοντά με κάποιον γνωστό πολιτικό, Η ανταλλάξει μ' αυτόν δυο απλές κουβέντες, και ο πολιτικός δεν προλαβαίνει να τον βλάψει ορατά, ο βλάκας αρχίζει να θεωρεί τον εαυτόν του οικείο στον εν λόγω πολιτικό και να καμαρώνει με το γεγονός της επαφής Η σχεδόν επαφής μαζί του.

Να μεταπείσεις αυτόν τον κρετίνο στην μαλαγανιά του αγαπημένου του τυχοδιώκτη πολιτικού -αποδεικνύεται μια άκρως δύσκολη υπόθεση.

Επί τη ευκαιρία, πάνω σ'αυτό το εφφέβασίζεται το πασίγνωστο πολιτικό κόλπο, που ονομάζεται " συνάντηση με τους εκλογείς".

Όσο περισσότεροι βλάκες θα κουνήσουν το χέρι του πολιτικού Η απλά θα σταθούν κοντά του έστω για ένα λεπτό μέσα στο πλήθος, τόσο περισσότερους μαχητικούς και φανατικούς οπαδούς θα αποκτήσει ο πολιτικός αυτός, ασχέτως ανθα' ναιο τελευταίος παλιάνθρωπος Η το ίδιο βλάκας, όπως οι ψηφοφόροι του.

Εάν ο βλάκας καταπιάνεται με την δουλειά, στην οποία είναι ικανός και δεν ανακατεύεται με πράγματα, που δεν γεννήθηκε να καταλαβαίνει -- τότε δεν υπάρχει άνθρωπος γλυκύτερος και φερεγγυότερος απ'αυτόν.

Ο προβλέψιμος -- δεν είναι επικίνδυνος.

Εάν ο βλάκας δεν βρήκε την θέση του κάτω από τον ήλιο, τότε αυτός προκαλεί πολλά προβλήματα και στους έξυπνους και στους άλλους βλάκες.

Όπως λέμε, ακόμη και το χαλασμένο ρολόι δυο φορές την ημέρα δείχνει την σωστή ώρα.

Με τον ανάλογο τρόπο και οι βλάκες καταφέρνουν ενίοτε να μαντεύουν την σωστή λύση στις δύσκολες καταστάσεις.

Εάν ο άνθρωπος είναι βλάκας, τότε αυτή Η κατάσταση διαρκεί για πολύ.

Μπορείς να εμφυσήσεις σ'έναν βλάκα κάποια έξυπνη ιδέα και τότε αυτός θα την εκφράζει, όπως και ο έξυπνος, αλλά Η επόμενη έξυπνη ιδέα θα γίνει γι' αυτόν το νέο αξεπέραστο τοίχος.

Ιδιαίτερα αποκρουστικός είναι ο βλάκας -- ειδικός, δηλαδή ο βλάκας, ο αποκτήσας κάποια ειδίκευση, που διακρίθηκε σε κάποια διανοητική εργασία, στην οποία απαιτείται συνήθως Η μνήμη και Η υπομονή. Κατ' αρχάς, αυτός ο βλάκας καταλαμβάνεται από την απέραντη και αδικαιολόγητη αυτοπεποίθηση, και δεύτερον, τα πτωχά αποθέματα του εγκεφάλου του καταλήγουν να συγκεντρωθούν σ'ένα στενότατο κύκλο των προβλημάτων και για τα υπόλοιπα θέματα μένουν λίγα πράγματα, και εξ αυτού, Η διανοητική πτώχεια αυτού του βλάκα παίρνει ολοένα και τεράστιες διαστάσεις.

Ο άκακος και τυχερός βλαξ -- είναι ο θετικός ήρωας των λαϊκών παραμυθιών και γενικά της λογοτεχνίας.

Στα ρωσικά παραμύθια αυτός ο ήρωας ακριβώς έτσι αποκαλείται: ο Ιβάν ο χαζός.

Εάν οι έξυπνοι παρουσιάζουν την μεγάλη ποικιλία στον τρόπο της λειτουργίας του εγκεφάλου, τότε οι βλάκες μοιάζουν πάρα πολύ μεταξύ τους.

Ο βλάκας είναι προβλέψιμος. Ο βλάκας μελετήθηκε από την επιστήμη της ψυχολογίας, κοινωνιολογίας, παιδαγωγικής κ. λ. π. απ'έξω και ανακατωτά. Μπορούμε να θεωρούμε, ότι οι επιστήμες αυτές είναι επιστήμες περί των βλακών.

Επειδή οι βλάκες αποτελούν στην κοινωνία την συντριπτική πλειοψηφία, θεωρήστε τους άλλους βλάκες -- και το πιθανότερο -- δεν θα κάνετε λάθος !


25. ΟΙ ΕΝΕΡΓΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΘΗΤΙΚΟΙ ΒΛΑΚΕΣ

Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστίν Η Βασιλεία των Ουρανών.

                  Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον. (5:3)

Υπάρχουν οι βλάκες "ισχυροί τω πνεύματι" και "ασθενείς (πτωχοί) τω πνεύματι". Πρόκειται για τα δύο, ουσιαστικά διαφορετικά είδη της οικογένειας των βλακών.

Ο "πτωχός τω πνεύματι" -- είναι ο βλάκας με λίγες επιθυμίες και υπανάπτυκτη αισθηματική -- βουλητική λειτουργία. Δηλαδή ο σιωπηρός βαρεμένος.

Οι ενεργοί και με αυτοπεποίθηση βλάκες -- είναι οι πλέον αποκρουστικοί και επικίνδυνοι βλάκες. Η βλακεία τους κυκλικώ τω τρόπω επεκτείνεται πάνω στην υπόλοιπη μάζα των βλακών.

Ο κοινός βλάκας θα έστηνε το αφτί του για να ακούσει τι λέει ο έξυπνος, αλλά όταν δίπλα του βρίσκεται ο φωνακλάς και κατανοητός "ημέτερος", ο έξυπνος δεν έχει να κάνει απολύτως τίποτε.

Οι ενεργοί βλάκες ενίοτε δίνουν την εντύπωση των έξυπνων ανθρώπων -- διότι μαθαίνουν πολλά πράγματα απ'έξω, προπονούνται να μιλούν πολύ και αποστηθίζουν στην μνήμη τους πολλές διάφορες ιδεούλες.

Υπάρχουν οι βαρείς και οι ελαφροί βλάκες.

Ο ελαφρύς βλάκας είναι ανοικτός, επιρεάσιμος, και άκακος.

Ο βαρύς βλάκας είναι πεισματάρης, επιθετικός, κλειστός στο μυαλό του (και πόσο μυαλό υπάρχει εκεί μέσα -- είναι ένα άλλο θέμα).

Ευτυχώς, το πλεόνασμα της ψυχικής ενέργειας δεν οδηγεί πάντα στην ανάπτυξη της αυτοπεποίθησης και του πείσματος.

Οι ενεργοί και ελαφροί βλάκες -- είναι οι καλλίτεροι εκτελεστές των απλών υποθέσεων και αρκετά υποφερτοί ως διοικητές.

Συναντιούνται και οι επιφανείς βλάκες.

Αυτοί δεν είναι οι απόλυτα βλάκες, αλλά τέτοιοι βλάκες, που με την πιο λαμπρά μορφή ενσαρκώνουν τον βλακώδη τρόπο σκέψης και προλαβαίνουν στην διάρκεια της ζωής τους να κάνουν πολλές πράξεις βλακείας.


26. Η ΚΟΣΜΟΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΒΛΑΚΑ

Ο κόσμος των βλακών είναι ασπρόμαυρος, σταθερός, και κατανοητός.

Οι άνθρωποι σ' αυτούς χωρίζονται σε "καλούς" και σε "κακούς".

Οι "καλοί" είναι αγαπητοί στους βλάκες πιο πολύ, απ'όσο το αξίζουν, και οι "κακοί" είναι μισητοί στους βλάκες πιο πολύ, απ'όσο το αξίζουν.

Υπάρχουν και οι μορφωμένοι βλάκες, που αφομοίωσαν την ιδέα, ότι το σωστό μπορεί καμιά φορά να μην είναι ούτε το "μαύρο", ούτε το "άσπρο", αλλά το "γκρι", το "μέσον". Τώρα, αν το σωστό μπορεί να είναι και το "παρδαλό", και το "ριγέ" κ. λ. π. -- γι' αυτούς είναι ήδη άφθαστη υπόθεση.

Το παν υπαρκτόν στον βλάκα διαιρείται σ' αυτό, που αυτός ξέρει, και σ' αυτό, που αυτός δεν θέλει να ξέρει. Αυτός ξέρει, ότι ξέρει τα πάντα. Αυτός ξέρει ο, τι του χρειάζεται. Εδώ ο λόγος γίνεται περί των γενικευμένων, θεωρητικών αντιλήψεων. Εις ό, τι αφορά τις λεπτομέρειες της καθημερινότητας -- ο βλάκας επιδεικνύει την ακατάσχετη περιέργειά του.

Ο έξυπνος μπορεί να συμβιβαστεί με την άγνοιά του και να ζει ήσυχα μέσα στον κόσμο, που δεν κατανοεί καλά. Ο βλάκας δεν είναι τέτοιος! Αυτός Η νομίζει, ότι ξέρει, Η πέφτει σε απόγνωση.

Οι περαιτέρω σκέψεις είναι αποδεκτές για τους έξυπνους και οργανικά απαράδεκτες για τους βλάκες, ώστε, με τον τρόπο αυτό, μπορείς τρόπον τινά, να χαράξεις το σύνορο, που χωρίζει αυτούς τους δυο τύπους της προσωπικότητας:

Αυτό, που σήμερα θεωρείται αληθινό, μπορεί αύριο να αποδεχθεί ψεύτικο και αντιθέτως. Εάν μια γνώμη είναι αποδεκτή από την πλειοψηφία -- αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και σωστή. Αυτό πουυμνούν στην τηλεόραση και στις εφημερίδες, μπορεί στην πραγματικότητα να είναι κακό, και ότι κατακρίνουν -- καλό. Το ίνδαλμα του λαού μπορεί στην πραγματικότητα να αποδειχτεί κάθαρμα, και ο εχθρός του λαού -- καλός άνθρωπος:

  • Ακόμη και αν είστε σε κάτι απόλυτα σίγουρος, πάλι Η γνώμη σας μπορεί να αποδειχτεί λαθεμένη.
  • Το καλό μπορεί να περιέχει κάτι από το κακό, και το κακό -- κάτι από το καλό.
  • Εάν ένα πράγμα Η μια κατάσταση στην αρχή επαινείται και μετά υβρίζεται, Η αντιθέτως, τότε αυτό το πράγμα Η αυτή Η κατάσταση μπορεί να είναι: σταθερά καλή, Η σταθερά κακή, Η σταθερά ουδέτερη. Αυτό, που είναι καλό για μια κατάσταση, μπορεί να είναι κακό για την άλλη και αντιθέτως.
  • Το καινούριο -- δεν είναι πάντα το καλλίτερο και το πάντα απαραίτητο.
  • Είναι βλαβερό να είσαι ευτυχισμένος για πολύν καιρό. Οι μέτριες δυσκολίες είναι χρήσιμες. Η ζωή -- είναι μια πάλη: υπέρ των αγαθών και της δικαιοσύνης πρέπει να αγωνίζεσαι. Τα προβλήματα υπάρχουν σε όλους ανεξαιρέτως, αλλά δεν μιλούν όλοι ανεξαιρέτως γι'αυτά. Όποιος δεν είναι σε θέση να τα βγάλει πέρα με τα προβλήματά του -- Η μοίρα του είναι να πεθάνει.
  • Ο Θεός μπορεί να μην υπάρχει, οι επιστήμονες έχουν την τάση να κάνουν λάθη, το ψέμα καμιά φορά είναι καλό, Η αλήθεια και Η δικαιοσύνη είναι αγαθά, που αιωνίως σπανίζουν, όμως, παρ'όλα αυτά -- μπορείς να ζειςκαι υπό αυτές τις συνθήκες.

27. Ο ΝΟΥΣ ΚΑΙ Η ΣΤΑΔΙΟΔΡΟΜΙΑ

Ο νους -- δεν είναι Η σημαντικότερη ιδιότητα για την επιβίωση, για την επιτυχία στην ζωή. Η υγεία, το παρουσιαστικό, Η μυϊκή δύναμη, Η ψυχική ενέργεια, Η μνήμη -- είναι πράγματα, συνήθως σημαντικότερα.

Ο οποιοσδήποτε βλάκας, που έχει στενή ειδίκευση σε κάποιο επάγγελμα, αποδεικνύεται πιο αποτελεσματικός του εξυπνότερου, που καταπιάνεται με πολλά πράγματα.

Στους βλάκες, ως κύριο σημάδι της νοημοσύνης, θεωρείται -"η επιτυχία στην σταδιοδρομία". Εκτός αυτού, τον παράγοντα της τύχης και τους "αντικειμενικούς" παράγοντες αυτοί δεν λαμβάνουν υπ' όψιν.

Παρ' όλα αυτά, για να δικαιολογήσουν την προσωπική τους αποτυχία, οι βλάκες συχνά δηλώνουν: "η τύχη είναι με τους βλάκες".

Ο βλάκας κάνει πιο εύκολα την σταδιοδρομία: τριγύρω του βρίσκονται το ίδιο βλάκες σαν κι αυτόν, αυτοί τον καταλαβαίνουν, αυτός είναι δικός τους άνθρωπος.

Αυτοί δεν εκνευρίζονται μεταξύ τους, δεν αποφεύγουν ο ένας τον άλλον.

Σε οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων ο βλάκας βρίσκει τους ομοϊδεάτες του και νιώθει άνετα ψυχολογικά. Ενώ ο έξυπνος, σχεδόν πάντα είναι ο διωγμένος και ο αδικημένος.

Η επιτυχία στην ζωή του βλάκα συχνά εξηγείται με τις πλατύτερες, απ'ότι στους έξυπνους, κοινωνικές και φιλικές σχέσεις.

Οι έξυπνοι δύσκολα συνάπτουν φιλίες.

Ο Έρασμος στο βιβλίο του "Ο έπαινος στην βλακεία" γράφει: "στην καρδιά τους δεν υπάρχει Η φιλία, και αν υπάρχει, τότε αυτή είναι ομιχλώδης, χωρίς την οποιαδήποτε ευχαρίστηση, Η οποία φιλία επεκτείνεται πάνω σε πολύ λίγους, διότι Η πλειοψηφία των ανθρώπων είναι βλάκες και ο καθένας κάνει τις βλακείες με τον δικό του τρόπο, ενώ Η προσέγγιση είναι δυνατή μόνον με τους κατ'εικόνα ομοίους σου".

Τα ίδια γράφει και ο Σοπενχάουερ στο βιβλίο του "Οι αφορισμοί", κεφ.5: "Ο καλλίτερος τρόπος να ανοίξεις τον δρόμο σου στην ζωή -- είναι Η φιλία και οι σύντροφοι. Αλλά οι μεγάλες ικανότητες μας κάνουν υπερήφανους και γι'αυτό -- σχεδόν άχρηστους στην τέχνη της κολακείας εκείνων, στους οποίους αυτές οι ικανότητες είναι μηδαμινές...

... Ενώ μεαντίθετο τρόπο λειτουργεί Η συνειδητοποίηση των μικρών ικανοτήτων, αυτή συμβιβάζεται με την μειονεκτική θέση, με την κοινωνικότητα, με την ευγένεια, με τον σεβασμό του κάθε βλακώδους πετάγματος και εξασφαλίζει, συνεπώς, με μαθηματική ακρίβεια τους φίλους και τους προστάτες".

Ο βλάκας με ευχαρίστηση εκτελεί την εργασία της ρουτίνας και δεν σηκώνει το χέρι του στο σύστημα. Την δική του πειθαρχία και υπακοή παρατηρεί ο άλλος βλάκας -- το αφεντικό, και αυτόν προωθεί στην ιεραρχία.

Ενώ τον έξυπνο Η ρουτίνα τον ρίχνει στην μελαγχολία. Αυτός αρχίζει να αναζητεί τις ριζικές λύσεις και μ' αυτόν τον τρόπο να ερεθίζει τα αφεντικά του.

Ο αριθμός των έξυπνων ανθρώπων στην κοινωνία είναι μικρότερος από τον αριθμό των ανθρώπων στις καθοδηγητικές θέσεις.

Πέραν αυτού, δεν έλκονται όλοι οι έξυπνοι στις καθοδηγητικές θέσεις.

Γι' αυτό, στο περιβάλλον των καθοδηγητών οι έξυπνοι αποτελούν την μειοψηφία και Η "γκρίζα" πλειοψηφία τους εκπαραθυρώνει από εκεί.

Ο έξυπνος δυσκολεύεται να είναι ο αρχηγός των βλακών. Οι βλάκες τα καταφέρνουν καλλίτερα σ' αυτόν τον ρόλο.

Είναι σύνηθες το φαινόμενο -- ο ενεργός βλάκας, κάτοχος πολλών θετικών ιδιοτήτων, εκτός του μυαλού. Αυτοί κυβερνούν.

Οι βλάκες κοροϊδεύουν τους έξυπνους, κάνοντάς τους την Η λίθια ερώτηση: "Αφούείσαι έξυπνος, γιατί δεν είσαι πλούσιος."

Εντωμεταξύ, οι άνθρωποι με το γερό μυαλό, συνήθως δεν είναι πλούσιοι λόγω των κατωτέρω αιτιών:

  • Η νοημοσύνη αναπτύσσεται εις βάρος της βούλησης, και χωρίς την "βούληση της νίκης" είναι δύσκολο να πλουτίσεις,
  • Η διανοητική απασχόληση φέρνει την ικανοποίηση και δεν αφήνει τον χρόνο για άλλες υποθέσεις,
  • οέξυπνος βρίσκει τους τρόπους να τακτοποιήσει ικανοποιητικά την ζωή του και με τα λιγοστά μέσα,
  • Οέξυπνος γνωρίζει, ότι είναι βλαβερό να είσαι πλούσιος.

28. ΟΙ ΕΞΥΠΝΟΙ ΕΝ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΒΛΑΚΩΝ

Δεν πρέπει να εκπλήσσεσαι, που στην θάλασσα της ζωής μας δέρνει το κύμα,
εμάς, στους οποίους έντονα είναι συνυφασμένο να προκαλούμε την μανία των χειρότερων ανθρώπων.

                                            Βοέτιος, "Ηπαρηγοριά της φιλοσοφίας" (1.III)

Ο έξυπνος βρίσκεται μακράν του να χειρίζεται τους βλάκες όπως θέλει, παρ'όλο που καμιά φορά τα καταφέρνει. Για το κάθε περίπλοκο εγχείρημα χρειάζονται οι ψυχικές δυνάμεις, αλλά που να βρεθούν.

Ο οργανισμός έχει εξαντληθεί από το "σκάπτε ένδον", από την αντίσταση στην επίδραση της βλακείας, από την αναζήτηση των μεγάλων αληθειών.

Ενώ οι βλάκες είναι γεμάτοι από υγεία και ενέργεια.

Ο Λαροσφουκώ γράφει: "Ο έξυπνος άνθρωπος θα βρισκόταν συχνά στις δύσκολες καταστάσεις, αν δεν υπήρχαν γύρω του οι βλάκες".

Η αλήθεια είναι, ότι ο έξυπνος άνθρωπος τις περισσότερες φορές βρίσκεται σε δύσκολες καταστάσεις ακριβώς για τον λόγο, ότι γύρω του βρίσκονται σχεδόν μόνον οι βλάκες.

Οι έξυπνοι βρίσκονται σε σύγκρουση με τον κόσμο, ενώ για τους βλάκες -- ο κόσμος είναι θαυμάσιος. Αφού αυτός ο κόσμος είναι δικός τους.

Σε σύγκριση με τους βλάκες, οι έξυπνοι διάγουν αρκετά στενάχωρο βίο.

Ο έξυπνος υποφέρει, όταν αναγκάζεται να ζει ως βλάκας.

Ενώ έτσι ακριβώς αυτός αναγκάζεται να ζει.

Ο έξυπνος νιώθει όχι τόσο την δυσκολία, όσο την αηδία να προσαρμόζεται στον βλάκα.

Η καλλίτερη μορφή σχέσεων με τον βλάκα -- είναι να τον αποφεύγεις. Αλλά αυτό το πράγμα δεν είναι πάντα εφικτό.

Η δυσκολία με τον βλάκα -- είναι στην ανικανότητά του στους συμβιβασμούς.

Στον βλάκα τα πάντα πρέπει να είναι βλακίστικα, και όχι κάπως αλλιώς.

Η μη αποδοχή από τον βλάκα συμβιβασμών οφείλεται στην υπερεκτίμησή του, στην ανικανότητά του της πρόβλεψης, εκτίμησης και επεξεργασίας των πιθανοτήτων.

Ορισμένες πράξεις του έξυπνου στα μάτια του βλάκα φαίνονται ως ανοησίες.

Ο βλάκας υποθέτει, ότι Η λέξη "βλάκας" αφορά ακριβώςεκείνους, σαν αυτόν τον έξυπνο, τον οποίο αυτός δεν καταλαβαίνει.

Οι έξυπνοι αναγκάζονται να καταναλώνουν πολλές δυνάμεις για να αμυνθούν από την προπαγάνδα της αποβλάκωσης, με την οποία οι ενεργοί βλάκες μπουκώνουν τους υπολοίπους βλάκες.

Πως αντιλαμβάνεται ο βλάκας τον έξυπνο.

Ο έξυπνος στα μάτια του -- είναι ψυχανώμαλος, επικίνδυνος, ακατανόητος, πονηρός, σίγουρος για τον εαυτό του, τεμπέλης, ψηλομύτης, δολοπλόκος, βλάκας (!).

Η κοινωνική θέση των ιδιαίτερα έξυπνων μπορεί να συγκριθεί με την κοινωνική θέση των ιδιαίτερα υψηλών: κάποια προνόμια και πλήθος δυσκολιών.

Βεβαίως, το ελάττωμα μπορεί θαυμάσια να προσφέρει και πρόσθετα αγαθά. Π. χ. στους κουφούς αναπτύσσεται Η ικανότητα να καταλαβαίνουν τα λεγόμενα από την κίνηση των χειλών.

Ο νους -- είναι περισσότερο δυστυχία, παρά αγαθό.

Στον Γκριμποέντωφ ένα έργο του ονομάζεται: "Συμφορά από τον νου!"

Στον Εκκλησιαστή (1:18) έχει γραφτεί το εξής: "Η πολύ σοφία φέρνει την θλίψη, αυτός που αυξάνει τις γνώσεις, αυξάνει τον πόνο".

Ο Μέντελε Μο'ι'χερ -- Σφορίμ στο βιβλίο του "Το ταξίδι του Βενιαμίν του Τρίτου", κεφ. 9 γράφει: "Δεν μπορείς χωρίς την πίκρα και την λύπη να διαβάζεις για την μοίρα των μεγάλων διανοητών του κόσμου τούτου, για τα πολλά βάσανα, που τους προκάλεσαν οι άνθρωποι, χάριν των οποίων αυτοί θυσίαζαν τις ζωές τους και τους οποίους ευεργέτησαν με τις χρήσιμες ανακαλύψεις και τα επιτεύγματα του νου τους.

Ο κόσμος, στην ουσία, μοιάζει με το μικρό παιδί, που του αρέσει να πιάνεται από την φούστα της μαμάς, χωρίς να κάνει απ'αυτήν ούτε ένα βήμα, που του αρέσει να ακούει τα παλιά χαζά παραμύθια, εκατό φορές επαναλαμβανόμενα από τις μαμάδες και γιαγιάδες. Ο κόσμος είναι σίγουρος, ότι στον κόσμο δεν υπάρχει τίποτε το καλλίτερο από τα παιχνίδια του, και ότι ακριβώς σ'αυτά τα παιχνίδια κρύβεται όλη και Η κάθε σοφία".

Ο νους ενίοτε γίνεται και το αντικείμενο της ζήλιας -- συν τα άλλα βάσανα, που φέρνει Η υπέρ -- ανάπτυξη της διάνοιας.

Αντιμετωπιζόμενος εχθρικά στον κόσμο των βλακών, ο νους, για κάποιους λόγους, έχει κύρος στους βλάκες.

Η εξήγηση μπορεί να είναι, ότι το κύρος εν τέλει δεν έχει ο νους, το κύρος έχει Η λιγότερη βλακεία, Η οποία συχνά πολύ μοιάζει με τον νου.

Το ακατανόητο, το απρόβλεπτο -- ενστικτωδώς αντιμετωπίζεται ως κίνδυνος.

Στον κόσμο των βλακών ο νους -- είναι ακατανόητος και απρόβλεπτος...

Ο έξυπνος μισεί τον βλάκα, διότι ο βλάκας του δηλητηριάζει την ζωή.

Ο βλάκας μισεί τον έξυπνο, διότι ο έξυπνος σε κάτι είναι ισχυρότερός του.

Ο έξυπνος συνεχώς αναγκάζεται να πολεμά για την αυτονομία του, για το δικαίωμά του να είναι απόμακρος από τον κόσμο των βλακών.

Εάν παραχωρήσεις στον βλάκα έστω και μια σπιθαμή, αυτός θα αρχίσει να πολεμά για την επόμενη σπιθαμή.

Ενίοτε ο έξυπνος συγκρούεται με τον βλάκα όχι επειδή δεν θέλει να υποχωρήσει, αλλά διότι τέλειωσε Η υπομονή του.

Συνήθως ο βλάκας δεν παρατηρεί, ότι τραυματίζει τον έξυπνο. Οι έξυπνοι έχουν πολλά επώδυνα σημεία. Όσο λεπτότερος στους τρόπους είσαι -- τόσο είσαι πιο ευάλωτος. Οι βλάκες σ'αυτόν τον τομέα είναι ανθεκτικότεροι.

Η ζωή του έξυπνου είναι γεμάτη από κινδύνους. Π. χ., ο έξυπνος ξέρει, γιατί δεν πρέπει να κρεμάς το ράφι με τα βιβλία πάνω απ'το κρεβάτι, και να βάζεις τα βαριά πράγματα σ' αυτό. Ενώ στον βλάκα αυτό είναι άγνωστο. Τον έξυπνο ένα τέτοιο ράφι τον ανησυχεί, ενώ τον βλάκα -- όχι.

Οι βλάκες ζουν μέσα στην ευτυχία της αγνοίας και πεθαίνουν αιφνίδια.

Οι έξυπνοι προβλέπουν τις ατυχίες και αρχίζουν να υποφέρουν απ' αυτές πριν την έλευσή τους.

Ζώντας ανάμεσα στους βλάκες, οι έξυπνοι άθελά τους μολύνονται με τις βλακίστικες ιδέες. Γι'αυτό αναγκάζονται να είναι συνεχώς σ' επαγρύπνηση και κατά καιρούς να οργανώνουν στον εαυτόν τους την "κάθαρση του εγκεφάλου".

Ο Έρασμος του Ρόττερδαμ στο βιβλίο του "Ο έπαινος στην βλακεία" γράφει για τους έξυπνους: "Ούτε στον ίδιον τον εαυτόν του, ούτε στην πατρίδα, ούτε στους συγγενείς δεν μπορεί να είναι αυτός χρήσιμος, διότι είναι άπειρος στις πιο απλές μπανάλ υποθέσεις της καθημερινής ζωής και πολύ απόμακρος από τις κοινώς αποδεκτές δοξασίες και τα τηρούμενα από τους πάντες έθιμα.

Από μια τέτοια διένεξη με την πραγματική ζωή και τα ήθη, αναπόφευκτα γεννάται το μίσος προς το πάν γύρω ευρισκόμενο, διότι στην ανθρώπινη κοινωνία τα πάντα είναι μολυσμένα από την βλακεία.

Τα πάντα γίνονται από τους βλάκες και ανάμεσα στους βλάκες. Εάν κάποιος θελήσει να επαναστατήσει εναντίον όλου του Σύμπαντος, εγώ θα τον συμβουλεύσω να το σκάσει στην έρημο, και κει, στην απομόνωση, να απολαμβάνει την σοφία του".


29. ΟΙ ΒΛΑΚΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΕΡΒΛΑΚΕΣ

"Βλάκα!" -- να Η αγαπημένη λέξη, που χρησιμοποιεί ο ένας βλάκας για να βρίσει τον άλλον βλάκα. Αλλά μεταξύ τους -και στοίχημα να βάλεις για μια τσακιστή δραχμή -- δεν θα βρεις καμιά διαφορά".


                                  Σεμπάστιαν Μπραντ. "Ο κόσμος των βλακών".

"Βλάκας" -- αποτελεί ίσως την πιο διαδεδομένη προσβολή. Να πως και μεταξύ των βλακών εκτιμάται Η νοημοσύνη! (εξ άλλου, το γεγονός αυτό αποδεικνύει την βλακεία τους: βρήκαν οι έρημοι τι να εκτιμήσουν, μα τον Θεό).

Μεταξύ των βλακών υπάρχουν και οι υπέρ -- βλάκες, ακόμη όχι φρενοβλαβείς, αλλά ήδη εκνευριστικοί με την απλότητά τους και στους κανονικούς βλάκες.

Αυτούς τους ειδικούς πυροβολημένους ενίοτε αποκαλούν "βλάκες στο τετράγωνο".

Οι υπερβλάκες -- είναι ειδικής μορφής ανάπηροι (όπως και οι υπερέξυπνοι, εξάλλου)

Μπορούμε να θεωρούμε, ότι υπάρχουν δυο παραλλαγές της διανοητικής ανεπάρκειας: όταν το μυαλό είναι πολύ λίγο και όταν το μυαλό είναι πάρα πολύ.

Η κατάσταση είναι ίδια, όπως με τις άλλες, τις βλάπτουσες τον άνθρωπο παρεκκλίσεις: υπερβολικά μικρή ποσότητα υποδορίου λίπους η υπερβολικά μεγάλη, υπερβολικά μικρή ποσότητα σακχάρου στο αίμα η υπερβολικά μεγάλη.

Με την βλακεία γελούν πολύ συχνά -- αλλά, κατά κανόνα, με την ατομική της εκδήλωση, και όχι με το φαινόμενο εν τω συνόλω, διότι η καταδίκη των βλακών -- είναι Η επανάσταση κατά των σχεδίων του Θεού.

Ο Έρασμος στο βιβλίο του " Έπαινος στην βλακεία" γράφει: "Παρ'όλο, που οι άνθρωποι γενικώς φέρονται ο ένας στον άλλον με διαφορετικό τρόπο, τους χαζούληδες τους αγαπούνε όλοι σαν οικείους και συγγενείς, τους καλούν στο σπίτι, τους κακομαθαίνουν, τους χαϊδεύουν, τρέχουν να τους βοηθήσουν στην συμφορά, τους επιτρέπουν να κάνουν και να λεν ατιμώρητα οτιδήποτε."

Κανείς δεν θα τολμήσει να τους προσβάλλει, ακόμη και τα άγρια θηρία δεν τουςπειράζουν λόγω της απλότητάς τους. Όντως, αυτοί είναι αφιερωμένοι στους θεούς".

Εάν επιτρέπεται να γελάς με τους υπερβλάκες, τότε επιτρέπεται να γελάς και με τους ακρωτηριασμένους, τυφλούς, κ. λ. π.

Εάν όμως δεν επιτρέπεται να γελάς με τους ακρωτηριασμένους κ. λ. π., τότε σε τι πράγμα οι υπερβλάκες είναι χειρότεροι; (Η αλήθεια είναι, ότι το σωματικό ελάττωμα συχνά είναι αποτέλεσμα της απρόσεκτης συμπεριφοράς, που οφείλεται στον ελαττωματικό νου.)

Μια από τις αιτίες των ειρωνειών για την βλακεία -- είναι Η υπόθεση, ότι με τις ειρωνείες μπορείς να αναγκάσεις τους πολύ μεγάλους βλάκες να αναπτύξουν τις διανοητικές τους ικανότητες. Αλλά και Η υπόθεση αυτή είναι μια βλακεία. Την ευκαιρία να βάλει μυαλό έχει μόνο το μικρό παιδί. Ο δε ενήλικας, το πολύ -- πολύ, μπορεί να γίνει λιγάκι πιο λογικός. Άντε και να προστατέψει το μυαλό του από τον εκφυλισμό.


30. Η ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ ΤΩΝ ΒΛΑΚΩΝ

Πρέπει να διασκεδάζεις τους βλάκες. Πρέπει να τους αφαιρείς τον ελεύθερο χρόνο, διότι οι αργόσχολοι βλάκες -- είναι επικίνδυνοι για τον εαυτόν τους και για την κοινωνία εν συνόλω.

Για τους ανωτέρω λόγους επινοούνται για τους βλάκες οι αθλητικές και λοιπές διασκεδάσεις, οι οποίες δήθεν είναι ωφέλιμες για την υγεία και την νοημοσύνη.

Αυτές όντως είναι ωφέλιμες, Η αλήθεια είναι, ότι το ωφέλιμό τους είναι βασικά στο ότι δεν αφήνουν τον χρόνο για τους ξυλοδαρμούς, την μέθη, κ. λ. π.

Για να πούμε την αλήθεια, τα αθλητικά σόου δεν συμβάλλουν στην εξυγίανση του έθνους περισσότερο, απ' ότι οι κοκορομαχίες Η οι κατσαριδοδρομίες.

Εάν θεωρήσουμε, ότι τα αθλητικά σόου δίνουν στους βλάκες παραδείγματα προς μίμηση, τότε και τα σόου με τις κατσαρίδες Η οι κοκορομαχίες επίσης μπορούν να εμπνέουν: " Θέλω να γίνω γρήγορος σαν την κατσαρίδα", "Θέλω να γίνω τολμηρός, σαν τον κόκορα". Και τα λοιπά.

Στις αθλητικές εκδηλώσεις εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους και όχι τα κοκόρια με τις κατσαρίδες, όχι τόσο επειδή οι αθλητές μοιάζουν περισσότερο στους βλάκες, που τους κοιτάνε, όσο διότι είναι πιο εύκολο να διδάξεις στους ανθρώπους τα διάφορα κόλπα.


31. ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΒΛΑΚΕΣ

Η σκέψη του πολέμου στους βλάκες από καιρό σε καιρό εμφανίζεται στο κεφάλι του κάθε έξυπνου ανθρώπου.

Είναι δυνατός ο πόλεμος με όλους τους βλάκες, Η μόνον με κείνους, οι οποίοι δεν υπακούουν στους υγιώς σκεπτόμενους έξυπνους.

Πρέπει να σημειωθεί, ότι πολλοί βλάκες -- είναι πολύ γλυκείς άνθρωποι στις καταστάσεις, που δεν χρειάζεται να εκδηλώνεις τις διαδικασίες της σκέψης.

Απλά, πρέπει να τους τοποθετείς στις κατάλληλες θέσεις και να μην ζητάς απ' αυτούς πάρα πολλά πράγματα.

Η αντιπαράθεση μεταξύ των έξυπνων και των βλακών υπάρχει από χιλιετίες.

Κατά καιρούς εμφανίζεται Η όξυνση.

Η κάθε πλευρά έχει τους ήρωές της. Η αιματοχυσία δεν χρειάζεται ούτε στους μεν, ούτε στους δε. Ερεθίζεται συνήθως σ' αυτήν την ιδέα Η άγουρη νεολαία -- οι άπειροι βλάκες και οι έξυπνοι εν εκκολάψει.

Μπορούν να διακριθούν τα τρία επίπεδα ανάπτυξης της νοημοσύνης. Στο κατώτερο επίπεδο ο άνθρωπος προσπαθεί να κάνει τον πόλεμο στους βλάκες, στο μεσαίο επίπεδο -- ο άνθρωπος απορρίπτει τον πόλεμο με τους βλάκες, και στο ανώτερο επίπεδο -- ο άνθρωπος αποφασίζει να παριστάνει τον βλάκα.

Ο Λαροσφουκώ γράφει: "Όντως, είναι πολύ επιδέξιος εκείνος, που είναι ικανός να κρύψει την επιδεξιότητά του".

Είναι ανώφελο να πολεμάς τους βλάκες. Είναι αφύσικο να τους εξολοθρεύεις.

Μπορείς να τους εξουσιάζεις -- αλλά αυτό δεν θα σου φέρει την ανακούφιση.

Δεν θα κάνεις τους βλάκες εξυπνότερους. Η "έξυπνη" κοινωνική οργάνωση τους είναι ξένη -- ακατανόητη και άβολη.

Εάν εισάγεις την λογική στον κόσμο τους, αυτοί θα εξεγερθούν και θα επαναφέρουν τα πράγματα, όπως στον παλιό καλό καιρό -- δηλαδή θα βασιλεύσει πάλι Η βλακοκρατία.

Ο πόλεμος με τους βλάκες είναι αδύνατος -- διότι αυτό θα σήμαινε τον πόλεμο με την ανθρωπότητα.

Και όμως, ποιος από τους έξυπνους δεν ονειρεύτηκε έστω μια φορά να οργανώσει στους βλάκες την νύκτα του Βαρθολομαίου!

Αυτό το όνειρο σε ζεσταίνει και σου δίνει την δύναμη να υπομένεις τους βλάκες και στο μέλλον...


32. ΟΙ ΒΛΑΚΕΣ ΚΑΙ Η ΤΥΧΗ

Από παλαιόθεν τα ίδια λένε, ότι μόνο στους βλάκες οι θησαυροί έρχονται, εσύ και αν σπάσεις το κεφάλι σου, δεν θα κερδίσεις ούτε δυο δραχμές".

Πέτρος Γιερσώφ

Υπάρχει Η παροιμία: "Οι βλάκες έχουν την τύχη". Πρέπει να σημειωθεί, ότι είναι άδικη. Η τύχη αφορά όλους, επειδή όμως οι βλάκες είναι οι περισσότεροι, τότε Η πλειοψηφία των τυχερών ανήκει δικαιωματικά στους βλάκες. Οι βλάκες, λόγω αγνοίας, διακινδυνεύουν πιο πολύ από τους έξυπνους, και στρώνοντας τον δρόμο προς τους θησαυρούς με τα δικά τους πτώματα, συχνά, πριν από τους έξυπνους, φθάνουν στην επιτυχία. Για τις αιτίες του κέρδους τους, αυτοί κάνουν τις ανόητες υποθέσεις Η όλα τα ρίχνουν στην τύχη. Εκεί, όπου ο έξυπνος θα διακρίνει την νομοτέλεια, ο βλάκας θα δει μόνο την τύχη. Σ' αυτό το γεγονός κρύβεται και Η άλλη αιτία της αντίληψης, ότι Η τύχη ευνοεί τους βλάκες.


33. ΟΙ ΒΛΑΚΕΣ ΚΑΙ Η ΕΥΤΥΧΙΑ

Ο Α. Σοπενχάουερ στους " Αφορισμούς για την σοφία της καθημερινότητας", κεφ. 2 γράφει: "Πολύ συχνά, και όπως φαίνεται, δικαίως ισχυρίζονται, ότι ο αρκετά περιορισμένος στο διανοητικό επίπεδο άνθρωπος, στην ουσία είναι ο πιο ευτυχισμένος, παρ'όλο που κανείς δεν θα ζηλέψει μια τέτοια ευτυχία".

Ο Έρασμος στο "Έπαινο της βλακείας" γράφει: "Ηευτυχία εξαρτάται όχι από τα καθεαυτού πράγματα, αλλά από την γνώμη, που εμείς σχηματίσαμε γι'αυτά. Συνεπώς, είτε δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ των σοφών και των βλακών, είτε Η θέση των βλακών είναι πολύ πιο συμφέρουσα. Κατ'αρχάς, Η ευτυχία τους επαναπαύεται στην απάτη Η την αυταπάτη, τους χαρίζεται πολύ πιο φθηνά, και δεύτερον, αυτοί μπορούν να μοιράσουν την ευτυχία τους με την πλειοψηφία των ανθρώπων".

Αλλά πρέπει να έχουμε υπ'όψιν, ότι οι άνθρωποι, που υπερβολικά πολύ γεύονται την κατάσταση της ευτυχίας, χάνουν την προσοχή, και τις συνήθειες της πάλης για την επιβίωση -- και συχνά χάνονται σε λίγο λόγω της αμεριμνησίας τους. Η αλήθεια είναι, ότι αυτοί πεθαίνουν ευτυχισμένοι -- αιφνίδια και ανώδυνα.

Για παράδειγμα, σκοτώνονται μεθυσμένοι στον δρόμο, μέσα στο ακριβό και όμορφο αυτοκίνητο. Οι δε έξυπνοι, οι συνειδητοποιήσαντες το βλαβερό της ευτυχίας, ευκολότερα υποφέρουν τα βάσανα και τις ελλείψεις, που τους πέφτουν στο κεφάλι εξ αιτίας των βλακών.


34. ΟΙ ΒΛΑΚΕΣ ΚΑΙ Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ

Ηασχολία με την επιστήμη συνήθως δεν απαιτεί έναν ιδιαίτερο νου: υπάρχουν οι δοκιμασμένες τυπικές τεχνολογίες, για την εφαρμογή των οποίων χρειάζεται μόνον Η πειθαρχία. Και δια των μη παραδοσιακών μεθόδων οι βλάκες κάτι πετυχαίνουν -- π. χ. με την "μέθοδο της επιστημονικής κρούσης". Γι' αυτό, Η επιστήμη από αρχαιόθεν βρίσκεται κυρίως στα χέρια των βλακών. Τίποτε το μη βλακώδες δεν έχει την θέση του στην επιστήμη τους. Στους βλάκες αυτόείναι και ακατανόητο και άχρηστο και δεν φθάνει ως τους έξυπνους λόγω της συγκρότησης της επιστημονικής επικοινωνίας κάτω από την κοσμοαντίληψη των βλακών. Η επιστήμη αναζητά το τυπικό. Ενώ στην κοινωνία ζουν οι τυπικοί βλάκες. Γι'αυτόν τον λόγο, οι ούτως ειπείν "κοινωνικές επιστήμες" -- είναι στην ουσία, οι επιστήμες περί των βλακών.

Η κοινωνιολογία -- είναι κυρίως, κοινωνιολογία των βλακών, Η ψυχολογία -- ψυχολογία των βλακών, Η πολιτολογία -- πολιτολογία των βλακών κ. λ. π.

Σίγουρα, ενίοτε και στους βλάκες προκύπτει στην επιστήμη κάτι το έξυπνο: κατά κανόνα, ολωσδιόλου τυχαία. Δεν πρέπει να ισχυρίζεται κανείς, ότι στην επιστήμη οι βλάκες -- είναι όλοι τους συντηρητικοί, και οι έξυπνοι -- όλοι τους νεωτεριστές.

Στις γραμμές των βλακών οι νεωτεριστές συναντιούνται αρκετά συχνά -- ακόμη και οι επαναστάτες. Αλλά ο νεωτερισμός τους και Η επαναστατικότητα είτε είναι φύσεως του κοπαδιού, του στάνταρ, επικίνδυνη με την έλλειψη της ευλυγισίας, είτε ιδιοφυώς μη στάνταρ στην στενή έννοια της λέξεως, μη έχουσα όμως σχέση με τις γύρω καταστάσεις και εξ αυτού -- επικίνδυνη Η βλαβερή.

Εάν κάποια έξυπνη επιστημονική ιδέα γίνεται, εις πείσμα των πάντων δημοφιλής, αυτό καθόλου δεν σημαίνει τον θρίαμβο της: Η ιδέα χυδαιοποιείται, χρησιμοποιείται άσχετα και άτοπα, την "επεξεργάζονται" οι βλάκες σε τέτοιο βαθμό, που ο γενάρχης της οπωσδήποτε θα πέσει σε απόγνωση, αν μέχρι τότε ακόμη θα ζει.

Ο Σοπενχάουερ στον πρόλογο του βιβλίου του "Ο κόσμος ως βούληση και αντίληψη" γράφει: "Οι σκέψεις των επιφανών νόων δεν αντέχουν το φιλτράρισμα, που τους υποβάλλουν οι κοινοί ερευνητές. Γεννημένες μέσα στα ευρύχωρα, υψηλά και όμορφα σχηματισμένα μέτωπα, κάτω απ' τα οποία λάμπουν τα καθαρά μάτια, αυτές χάνουν την όποια δύναμή τους και την ζωή, χάνουν το πρόσωπό τους, όταν τις μεταφέρουν στην στενή καλύβα των πεπιεσμένων κρανίων με τους παχείς τοίχους, κάτω απ'τους οποίους τρυπούν με το βλέμμα τους τον γύρω χώρο τα ανόητα, τα διψασμένα για το προσωπικό συμφέρον μάτια".


35. ΟΙ ΒΛΑΚΕΣ ΚΑΙ Η ΜΟΡΦΩΣΗ

"Πολύ συχνά εμείς βλέπουμε εκείνους, που ποτέ δεν δυσκόλευαν τον εαυτόν τους με τις επιστήμες, να κρίνουν τα πράγματα εμπεριστατωμένα και καθαρά απ' ότι εκείνοι, που περνούσαν όλον τον καιρό τους στα σχολεία

             Ρενέ Ντεκάρτ, "Οι συλλογισμοί για την μέθοδο" (Κανόνας IV).

Το σύστημα της μαζικής εκπαίδευσης -- είναι σύστημα αναπαραγωγής των βλακών. Οι έξυπνοι προκύπτουν εις πείσμα του εν λόγω συστήματος και όχι χάριν αυτού. Οι έξυπνοι -- είναι οι παρενέργειες, Η βλάβη, ακόμη και τα εκτρώματα. Η μαζική εκπαίδευση γεννά τους μαζικούς βλάκες, Η εκπαίδευση της ελίτ -- τους βλάκες της ελίτ. Μπορείς να έχεις μυαλό χωρίς να έχεις την "ανωτέρα" μόρφωση. Αλλά τις περισσότερες φορές παρατηρείται το αντίθετο.

Η σκόπιμη παραγωγή των έξυπνων σημαίνει να μοιάζεις στους μεσαιωνικούς εγκληματίες, οι οποίοι σακάτευαν τα παιδιά για να τα κάνουν ανάπηρα για να διασκεδάζουν οι αυλικοί. ( Βλέπε το βιβλίο του Βίκτορος Ουγκώ "Ο άνθρωπος, που γελάει").


36. ΟΙ ΒΛΑΚΕΣ ΚΑΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Ένας αριθμός βλακών βρίσκεται υπό το κράτος της καλλιτεχνικής κνίδωσης και αντιπροσωπεύεται με προσωπικότητες της αρκετά καλλιτεχνικής συγκροτήσεως, αλλά του βλακώδους επιπέδου. Τα προϊόντα της δημιουργίας τους μπορούν να ικανοποιήσουν μόνον τους ίδιους και ορισμένους άλλους βλάκες, τον καιρό, που Η βασική, Η ασθενώς σκεπτόμενη μάζα, παρ'όλα αυτά, έλκεται προς τις πάνω -- κάτω ποιοτικότερες παραγωγές, όσο και παράξενα να ακούγεται αυτό. Εάν ο δημιουργικός βλάκας καταπιάνεται με κάτι εφικτό γι΄ αυτόν, π. χ. προσπαθεί να φτιάξει ένα ωραίο τραπέζι -- τότε τα καταφέρνει αρκετά καλά. Αλλά, αν του καπνίσει να συνθέτει μυθιστορήματα Η να ζωγραφίζει μπανάλ πίνακες, το αποτέλεσμα προκαλεί μόνον την λύπη και την δυσαρέσκεια. Για κάτι τέτοιους βλάκες επινόησαν τον όρο "οι λαϊκοί καλλιτέχνες". Οι άνθρωποι με γερά μυαλά τους μισούν, επειδή οι "λαϊκοί καλλιτέχνες" τους βάζουν στην άβολη θέση: αν πεις την αλήθεια περί της τέχνης τους -- θα τους προσβάλλεις, αλλά και να πεις ψέματα -- δεν θέλεις. Εκτός αυτού, εάν επαινέσεις ψεύτικα τον "λαϊκό καλλιτέχνη", θα προκύψει μια άλλη δυσκολία: θα αναγκαστείς να πάρεις θέση -- γιατί "κλείνουν τον δρόμο στο ταλέντο;", Η να εκδηλώσεις την "εγκληματική αδιαφορία στην μοίρα του ταλέντου".

Και επί πλέον, το επαινούμενο "ταλέντο" -- έστω και ψεύτικο -- μπορεί να πάρει φόρα και να καταπιαστεί στην δουλειά και τα "αριστουργήματα" θ'αρχίσουν να πέφτουν πάνω σας σαν τις ψείρες από το αδέσποτο σκύλο, που θέλησε να τριφτεί στα πόδια σας.


37. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ -- ΘΑΥΜΑΤΑ

Τα παιδιά -- θαύματα είναι παιδιά, που από νωρίς εκδήλωσαν τις ικανότητές τους και έγιναν τα αντικείμενα των πειραμάτων της επιταχυμένης αναπτύξεως.

Ο κάθε βλάκας ονειρεύεται να γεννήσει ένα παιδί -- θαύμα (η λυπάται, που δεν το έχει γεννήσει). Ο σούπερ θησαυρός γίνεται για τους γονείς ένα μέσον της αυτοπροβολής, ακόμη και πηγή εσόδων. Η ποικιλία των παιδιών -- θαυμάτων είναι οι μικροί έξυπνοι, που ιδιαίτερα επέτυχαν την αφομοίωση του σχολικού προγράμματος. Οι ενήλικες συνήθως αυτά τα παιδιά τα περνούν από τάξη σε τάξη νωρίτερα από την ώρα τους. Με αποτέλεσμα Η παιδική Η λικία αυτών των θαυμάτων να περνά υπό το καθεστώς επιταχυνόμενου προγράμματος. Αυτά βρίσκονται έξω από το κανονικά ρυθμισμένο σύστημα των ανθρώπινων σχέσεων, έστω και βλακώδες σύστημα, και γι' αυτόν τον λόγο αντιμετωπίζουν τις πρόσθετες δυσκολίες. Ορισμένοι άνθρωποι ζηλεύουν τα παιδιά -- θαύματα και τους δημιουργούν μικροβρωμιές, οι άλλοι εκφράζουν τον υπέρμετρο θαυμασμό τους και μ'αυτόν τον τρόπο τους χαλούν τον χαρακτήρα. Γενικά, τα παιδιά -- θαύματα είναι τα ανήλικα θύματα των βλακών. Πέραν αυτού, τα βιβλία της ψυχιατρικής υποστηρίζουν, ότι Η υπερταχεία διανοητική ανάπτυξη συναντάται στα παιδιά με τα σχιζοειδή γνωρίσματα του χαρακτήρα. Τα παιδιά -- θαύματα τα καλλιεργούν για την διασκέδαση, σαν περίεργα φαινόμενα, σαν πειραματόζωα. Στις περισσότερες περιπτώσεις των παιδιών -- θαυμάτων υπάρχει Η πρώιμη ανάπτυξη των μετρίων ικανοτήτων και Η πλειοψηφία των παιδιών θαυμάτων στην ενήλικη ζωή τους δεν ξεχωρίζουν με τις ιδιαίτερες επιτυχίες.

Ο Σοπενχάουερ στους "Αφορισμούς" του, κεφ.6 γράφει: "Οι πρώιμες ιδιοφυΐες -- τα παιδιά -- θαύματα, οι καρποί της διαπαιδαγώγησηςθερμοκηπίων, προκαλούντες τον θαυμασμό από την παιδική Η λικία -- καταντούν αργότερα πολύ μέτριοι στην νοημοσύνη".

Το γεγονός, που κάποια στιγμή παύουν να τους θαυμάζουν, προκαλεί τον πόνο σ'αυτά τα παιδιά. Το καλλίτερο, που μπορούν να κάνουν οι γονείς και οι δάσκαλοι, μόλις παρατηρήσουν στο παιδί τις ειδικές ικανότητες -- είναι να του φορτώσουν επιπλέον , πέραν του κανονικού, την διδακτέα ύλη, αλλά σε καμιά περίπτωση να μην επιταχύνουν αυτό το πρόγραμμα, να μην τοποθετούν το παιδί στις ειδικές συνθήκες σε κάποιο ειδικό σχολείο.


38. ΟΙ ΒΛΑΚΕΣ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Ο πολιτισμένος άνθρωπος έχει τις γνώσεις, που δανείστηκε από τους άλλους, ο έξυπνος άνθρωπος είναι ικανός να ανευρίσκει τις γνώσεις μόνος του.

Γι'αυτό ο πολιτισμένος βλάκας -- είναι το σύνηθες φαινόμενο.

Τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα -- Η μαζική κουλτούρα είναι ακριβώς κουλτούρα για τους βλάκες. Η αλήθεια είναι, ότι Η "μη μαζική κουλτούρα" (η ούτως ειπείν "τέχνη της ελίτ" κ. λ. π.) -- επίσης είναι βλακώδης, προοριζόμενη για τους βλάκες -- διανοούμενους (η εξυπνοφάνεια -- είναι Η παραλλαγή της βλακείας). Γενικά, βλακώδης είναι Η κουλτούρα στο σύνολό της. Οι έξυπνοι προσπαθούν να απομονωθούν κάπως απ'αυτήν Η να εντοπίζουν μέσα σ'αυτήν τους εγκλωβισμένους "ημετέρους". Οι έξυπνοι δεν δημιούργησαν καμία υποκουλτούρα τους, διότι πάντα προσαρμόζονταν στους βλάκες: στην καλλίτερη περίπτωση προσπαθούσαν να επηρεάσουν τους βλάκες, και στην χειρότερη περίπτωση -- απλά πουλιόνταν στους βλάκες. Επί τη ευκαιρία, υπάρχουν οι βλάκες, που γράφουν. Στους βλάκες υπάρχουν ακόμη και οι μεγάλοι συγγραφείς. Συνήθωςαυτοί είναι οι δημοσιογράφοι, που παράγουν με την πένα τους τα Η θικά Η αντιθέτως, ανήθικα θέματα.


39. ΟΙ ΒΛΑΚΕΣ ΚΑΙ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Οι βλάκες είναι αγαπητοί στον Θεό. Ο χαζούλης -- είναι ο "άνθρωπος του Θεού" (έτσι έλεγαν παλιά στην Ρωσία).

Στο Ευαγγέλιο έχει γραφτεί: " Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι" (Κατά Ματθαίον. 5:3).

Συνεπώς, οι έξυπνοι -- είναι οι αδικημένοι από τον Κύριο.

Ακόμη λένε: "Φωνή λαού -- φωνή Θεού". Και πως θέλατε αλλιώς; Ο Θεός των βλακών πρέπει και Αυτός να είναι βλάκας.

Η θρησκεία είναι για τους βλάκες. Η αθεΐα -- επίσης είναι Η ιδεολογία των βλακών. Οι βλάκες άθεοι τρώγονται με τους βλάκες πιστούς.

Οι μεν βλάκες, για κάποιο λόγο είναι βέβαιοι, ότι ο Θεός υπάρχει, οι δε άλλοι βλάκες, για κάποιο άλλο λόγο είναι βέβαιοι, ότι δεν υπάρχει. Οι βλάκες πάντα σε κάτι είναι βέβαιοι. Το πιθανότερο είναι, ότι ο Θεός δεν υπάρχει. Και σε περίπτωση, αν υπάρχει, τότε σίγουρα όχι σαν τέτοιος βλάκας, όπως Τον ζωγραφίζει η Βίβλος.


40. ΟΙ ΒΛΑΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ

Εάν μίαεφημερίδα έχει μεγάλη κυκλοφορία, αυτό σημαίνει, ότι γράφεται για τους βλάκες. Γενικά οι έξυπνοι -- δεν είναι Η συμφέρουσα λύση για τους εμπόρους επιχειρηματίες: οι έξυπνοι είναι λίγοι και επικίνδυνοι επί πλέον. Οι βλάκες είναι απείρως περισσότεροι. Οποιαδήποτε βλακεία και να πλασαριστεί στο παζάρι -- πανηγύρι, πάντα θα βρεθεί ο βλάκας, που θα την αγοράσει.

Ό, τι είναι μαζικό -- σημαίνει, ότι είναι για τους βλάκες. Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης όχι μόνον προορίζονται για τους βλάκες, αλλά και δημιουργούν τους καταναλωτές αυτών των Μέσων.


41. ΟΙ ΒΛΑΚΕΣ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ο Α. Ζινόβιεφ στο βιβλίο του " Χόμο σοβιέτικους" γράφει: "Ηύπαρξη των πεποιθήσεων στον άνθρωπο -- είναι σημάδι της διανοητικής του καθυστέρησης. Οι πεποιθήσεις στην ουσία, είναι μόνον μια αναπλήρωση (αποζημίωση) της ανικανότητάς του να κατανοήσει το εν λόγω φαινόμενο στην συγκεκριμένη του μορφή... Ο άνθρωπος με τις πεποιθήσεις δεν είναι ευλύγιστος, είναι δογματικός, σπαστικός και, κατά κανόνα, βλάκας".

Ο έξυπνος υποθέτει, ότι σε κάτι μπορεί να κάνει και λάθος. Αυτός ξέρει, ότι Η οποιαδήποτε αλήθεια είναι σχετική. Για καμιά ιδέα του αυτός δεν θα θυσιάσει την ζωή του.

Ενώ ο βλάκας -- είναι ο μάρτυρας της ιδέας.

Ο έξυπνος συγκρατείται από τις επαναστατικές πολιτικές πράξεις όχι λόγω της δειλίας, αλλά λόγω της βεβαιότητας, ότι αύριο μπορεί ο ίδιος Η , κάποιος άλλος έξυπνος, να ανατρέψει πολλά πράγματα από τις σημερινές αντιλήψεις.

Ο δε βλάκας είναι σίγουρος για το δίκαιό του. Αυτός παρασέρνει τους άλλους βλάκες με την βεβαιότητα και το πάθος του. Αυτοί όλοι μαζί δημιουργούν κάποιο κοινωνικό κίνημα -- και "δημιουργούν την ιστορία".

Οι έξυπνοι καλλίτερα καταλαβαίνουν από πολιτική, αλλά Η πολιτική καθορίζεται από τους βλάκες.

Πάλι από τον ίδιον τον Ζινόβιεφ: "Το διανοητικό επίπεδο των οποιωνδήποτε μαζικών κινημάτων είναι πολύ χαμηλό. Το επίπεδο των ηγετών αυτών των κινημάτων είναι ανάλογο του επιπέδου των μαζών, διότι αλλιώς δεν θα γίνεις Η γέτης. Ο νους χρειάζεται στον Η γέτη μόνον για έναν σκοπό -- να μπορέσει να μετατραπεί σε βλάκα, που αντιστοιχεί στο επίπεδο της βλακείας των μαζών και για να αποκτήσει την δυνατότητα να λέει τις βλακείες με έξυπνο ύφος".


42. Ο ΝΟΥΣ ΚΑΙ Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟΤΗΤΑ

Οι όμορφοι άνθρωποι συνήθως είναι βλάκες, οι έξυπνοι -- δεν είναι όμορφοι.

Η αιτία του φαινομένου αυτού, κατ' αρχάς, είναι στην σπανιότητα του ενός και του άλλου, και δεύτερον, πολύ συχνά ο νους αναπτύσσεται ακριβώς ως αποζημίωση των ατελειών του παρουσιαστικού, και τρίτον, υπάρχει Η κακιά διασταύρωση των έξυπνων με τους όμορφους: τους όμορφους εκνευρίζουν τα τέρατα, τους έξυπνους -- οι βλάκες.

Οι βλάκες πολλαπλασιάζονται εντονότερα απ' ότι οι έξυπνοι -- διότι...

  • τους είναι ευκολότερο να βρουν τον Η την "σύζυγο για γάμο" (και Η επιλογή είναι μεγαλύτερη και οι απαιτήσεις λιγότερες),
  • Η λήψη των μέτρων της αντισύλληψης για τους βλάκες είναι υπερβολικά δύσκολο πράγμα,
  • Η ποιότητα διαπαιδαγώγησης των παιδιών λίγο ανησυχεί τους βλάκες.

Ο Έρασμος στο βιβλίο του " Έπαινος στην βλακεία" γράφει: "Γιατί δεν υπάρχει Η τύχη στους ανθρώπους, τους λάτρεις της σοφίας σε κανένα τομέα, ιδιαίτερα στα παιδιά, λες και Η ίδια η πρόνοια -- φύση φροντίζει, ώστε Η αρρώστια της σοφίας να μην επεκταθεί πολύ πλατιά. Είναι γνωστό, ότι ο γιος του Κικέρωνα ήταν ένα αληθινό έκτρωμα, ενώ ο σοφότατος Σωκράτης είχε παιδιά, που έμοιαζαν πιο πολύ στην μητέρα, παρά στον πατέρα, με άλλα λόγια, όπως πολύ σωστά είχε παρατηρήσει κάποιος, -- είχε αληθινούς βλάκες γιους".

Ο Αριστοτέλης στο έργο του "Πολιτικά" (βιβλίο 1, II, 19) γράφει: "Υποτίθεται, ότι, όπως από τον άνθρωπο γεννιέται άνθρωπος, και από το ζώο -- ζώο, έτσι και από τους καλούς γονείς -- καλό παιδί. Η φύση όμως, παρ' όλο που προσπαθεί να το πετύχει αυτό, συχνά δεν καταφέρνει να φτάσει στον στόχο της".

Στα λεγόμενα του Εράσμου και του Αριστοτέλη πρέπει να προστεθούν κάποιες διευκρινίσεις.

Πιθανώς, οι βλάκες γεννιούνται από τους έξυπνους γονείς σπανιότερα απ' ότι από τους βλάκες γονείς, αλλά στα παιδιά των έξυπνων γονέων οι άλλοι περισσότερο δίνουν την προσοχή. Πέραν αυτού, είναι πολύ δυνατόν, ότι οι σοφοί πατέρες των εμφανών βλακών ήταν στην πραγματικότητα όχι έξυπνοι, αλλά ψευδό -- έξυπνοι: ενεργοί, φαφλατάδες, πολύξεροι, εύγλωττοι και πονηροί βλάκες.

Οι πιθανοί παράγοντες, που συμβάλλουν στην εμφάνιση των ανόητων παιδιών στις οικογένειες των σοφών πατέρων είναι οι εξής:

  • Η ισχυρότερη και Η μη ξεπερασθείσα επίδραση της ανόητης μητέρας και των άλλων ανόητων συγγενών,
  • Η υπερβολική απασχόληση του πατρός,
  • Η κοινή αντιπάθεια στον πατέρα δια μέσον της "βιοενεργειακής" επίδρασης, που καταπιέζει την ανάπτυξη του παιδιού,
  • Η νευρασθένεια του πατρός, που τον οδηγεί στις πράξεις, που προκαλούν σημαντικά ψυχολογικά τραύματα στο παιδί,
  • Η συνήθεια του παιδιού να βασίζεται στον νου του γονέα του,
  • Η πληροφορική υπερφόρτωση του παιδιού, που του μειώνει την δυνατότητα της ανεξάρτητης δραστηριότητας της σκέψης,
  • υπερβολικά καλό επίπεδο υλικής διαβίωσης, που επιτεύχθηκε, χάριν των διανοητικών ικανοτήτων του γονέα.

Ο νους -- είναι βασικά, Η αιτία των ατυχιών και των προβλημάτων και ποιος γονέας εύχεται προβλήματα στο παιδί του?!

Έχω συναντήσει μόνον έναν άνθρωπο, που δήλωνε: εάν αγαπάς τα παιδιά σου, -- να μην τους αφήσεις τίποτε. Αλλά στον ίδιον, αυτό έχει μείνει μόνον ως καλή ευχή...


43. ΟΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΞΥΠΝΩΝ

Ο Βίκτωρ Σουβόρωφ στο βιβλίο του "Ενυδρείο" γράφει για τις εξετάσεις, στις οποίες τον υπέβαλλαν στην Ανωτέρα Διοίκηση Αντικατασκοπίας του Σοβιετικού Στρατού: "Πολύ αργότερα έχω μάθει, ότι εκείνους, που απαντούσαν σωστά πάνω από το 90% των ερωτήσεων, εδώ δεν τους δέχονται. Οι πολύ έξυπνοι σε κανέναν δεν χρειάζονται".

Να την Η κατασκοπία, Η "μάχη των εγκεφάλων, Η δοξασμένη στρατιά των Σύδνευ Ρεηλυ, των Ριχάρδων Ζόργκε και των Ρούντολφ Αβέλ.

Είναι όμως κατανοητοί απόλυτα οι σκοποί των ανθρώπων από το "Ενυδρείο".

Ο έξυπνος δύσκολα ξεγελιέται με την προπαγάνδα, δεν ανάβει από μια απλή ιδέα. Μ' αυτόν θα έχεις μόνον προβλήματα.

Ο έξυπνος -- είναι κακός σύντροφος, κακός φίλος, συνεχώς υποψιάζεται τις βρωμιές, και θυμάται τα πάντα. Γενικά, αυτός είναι Η πηγή όλων των κινδύνων και των δυσκολιών.

Και γι'αυτό παντού, όπου μπορούν να τα βγάλουν πέρα με τον βλάκα,- προσπαθούν να βολευτούν με τον βλάκα. Το κάνουν αυτό και οι έξυπνοι.

Ο σύμβουλος του αρχηγού, ο "ελεύθερος ζωγράφος" Η ο μοναχικός εγκληματίας -- ιδού οι καταλληλότεροι κοινωνικοί ρόλοι για τον έξυπνο άνθρωπο.

Στους άλλους ρόλους οι έξυπνοι δεν νιώθουν άνετα. Και δίπλα τους δεν νιώθουν άνετα οι βλάκες.


44. ΠΩΣ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΝ ΟΙ ΕΞΥΠΝΟΙ

Οι άνθρωποι, που πάσχουν από τις ίδιες σωματικές ατέλειες Η από την ίδια αρρώστια, συχνά ενώνονται.

Υπάρχουν οι σύλλογοι των τυφλών, Η κοινότητα των διαβητικών, Η ένωση των ανωνύμων αλκοολικών κ. λ. π.

Τα μέλη αυτών των συλλόγων ανταλλάσσονται τους τρόπους επιβίωσης, υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον, οργανώνουν από κοινού τις διαδηλώσεις.

Ανάλογα πρέπει να πράξουν και οι έξυπνοι, αλλά είναι δύσκολο να φαντασθείς, με ποιόν τρόπο αυτοί μπορούν να το πετύχουν. Οποιοδήποτε ίδρυμα και να δημιουργηθεί για τους έξυπνους, αυτό Η θα διαλυθεί, Η θα γεμίσει βλάκες.

Οι αιτίες είναι πολλές:

  • η προσωρινότητα και Η το αμφίβολο του νου,
  • ο ατομικισμός, Η έλλειψη κοινωνικότητας των έξυπνων,
  • η ειδίκευση των έξυπνων, Η απουσία κοινών συμφερόντων,
  • η Η θική ατέλεια των έξυπνων,
  • η αντίπραξη των βλακών,
  • η απροθυμία των έξυπνων να επιδεινώνουν τις σχέσεις τουςμε τους βλάκες,
  • η τάση των έξυπνων να κρύβονται,
  • η δυσκολία διακρίσεως των όντως έξυπνων από τους ψευδό -- έξυπνους, τους ιδιοφυείς κ. λ. π.

Ο μόνος αποδεκτός δρόμος για τους έξυπνους -- είναι να συνειδητοποιήσουν το ελάττωμά τους, να βρουν δυο -- τρεις όμοιους φίλους και να διάγουν σιγά -- σιγά τον βίο, προσπαθώντας να χαρούν τις λίγες χαρές της ζωής, που τους απομένουν. Να προσπαθούν να φαίνονται όπως όλοι, και καμιά φορά να δοκιμάζουν να εκμεταλλευτούν στα κρυφά την μικρή ανωτερότητά τους.

Εάν θελήσουν να δοξαστούν σαν επιφανείς προσωπικότητες, πρέπει να το κάνουν αυτό, προσαρμόζοντας τις πράξεις τους, που θα είναι κατανοητές στους βλάκες.

Ο Έρασμος είχε πει: "Πράγματι, αληθινός σοφός είναι εκείνος, που όντας κοινός θνητός, δεν προσπαθεί να γίνει σοφότερος, απ'όσο επιτρέπεται σ' έναν θνητό, και που επιεικώς μοιράζεται τις ατέλειες του πλήθους και με σεβασμό υιοθετεί τις πλάνες μαζί με τις μάζες. Αλλά ακριβώς σ'αυτό συνίσταται Η βλακεία".


45. ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Οι φοβερότερες κατηγορίες κατά του νου έρχονται από την πλευρά των γιόγκι.

Κάποιος Σαγκρέμ στο βιβλίο του "Ο Σρι Αουρομπίντο Η το Ταξίδι της συνειδήσεως" γράφει: "Εάν Η ικανότητα να σκέπτεσαι -- είναι το θαυμάσιο δώρο, τότε Η ικανότητα να μην σκέπτεσαι -- είναι ακόμη μεγαλύτερο δώρο".

"Ο νους τα πάντα μπερδεύει και διαστρεβλώνει, διότι είναι γεμάτος από τις επιθυμίες, τους φόβους καιτις προκαταλήψεις και τα πάντα, που αυτός αντιλαμβάνεται, αμέσως διαστρεβλώνεται από την μια Η άλλη επιθυμία".

"...τα λάθη πάντα είναι το αποτέλεσμα της εισβολής της διαδικασίας του σκέπτεσθαι: κάθε φορά, όταν επεμβαίνει ο νους, συσκοτίζει, διαιρεί και αιχμαλωτίζει τα πάντα. Στο τέλος, μετά από τις πολλές ήττες, εμείς θα καταλάβουμε μια για πάντα, ότι ο νους -- δεν είναι το εργαλείο της γνώσεως, αλλά μόνον ο οργανωτής της γνώσεως, (...) και ότι Η γνώση έρχεται από μια άλλη πηγή. Όταν είναι ήρεμος ο νους, όλες οι λέξεις, ο λόγος και Η πράξη έρχονται αυτόματα, με την καταπληκτική ακρίβεια και ταχύτητα. Όντως, πρόκειται για μια άλλη, πιο φωτεινή μορφή της ύπαρξης. Διότι δεν υπάρχει τίποτε προσιτό στον νου, που να μην μπορούσες να κάνεις καλλίτερα επί της πλήρους ακινησίας του νου και μέσα στην σιωπή, ελεύθερη από την σκέψη".

Όμως, πάλισκέπτεσαι (?), -- και μετά από την τόσο έγκυρη κριτική, -- ότι δεν πρέπει να νομίζουμε, ότι οι έξυπνοι αυτοτελώς γεννούν τις σκέψεις και οι βλάκες, κυρίως, τιςσυλλαμβάνουν από την "παγκόσμια ψυχή".

Όπως φαίνεται, οι βλάκες, στην πλειοψηφία τους, με τον ίδιον τρόπο με τους έξυπνους, παράγουν τις σκέψεις τους μόνοι τους, με την διαφορά, ότι οι σκέψεις σ' αυτούς είναι βλακώδεις.

Ανεξαρτήτως του γεγονότος, ότι Η ύπαρξη του νου σου παρέχει κάποια υπεροχή.

Πρέπει εντούτοις να παραδεχτούμε, ότι ο νους είναι μια βλαβερή διαστροφή για την υγεία.

Είναι αδύνατον να διορθώσεις τον νου: πρέπει απλώς να περιμένεις να περάσει αυτή Η διαστροφή από μόνη της.

Εάν αυτή Η διαστροφή δεν θα ήταν ενίοτε ευχάριστη, αυτή δεν θα προχωρούσε σε τέτοιον βαθμό, που την συναντάμε σε ορισμένες προσωπικότητες.

Ο νους είναι ευαίσθητος, δίκην της ανοιχτής πληγής. Και όπως Η πληγή αντιδρά σε διάφορα ερεθίσματα πολύ οξύτερα και του υγιούς δέρματος, έτσι και ο νους σε αναγκάζει να βιώνεις αυτό, που για τους βλάκες παραμένει άγνωστο.

Μήπως τελικά ο νους είναι αρρώστια, που αναπτύσσεται συνεπεία του τραυματισμού Η του εκ γενετής ελαττώματος των αμυντικών μηχανισμών της ψυχής.

Ο νους είναι εχθρικός προς την ζωή.

Ο νοήμων άνθρωπος εύκολα φθάνει στο συμπέρασμα, ότι ο ακαριαίος θάνατος χωρίς βάσανα -- σε τίποτε δεν είναι χειρότερος από την γεμάτη απολαύσεις ζωή.

Αυτός ζει λοιπόν "καλού -- κακού" και αδυνατεί πάντα να πείθει τον εαυτόν του να αγκιστρώνεται λιγάκι ακόμη στην ζωή.

Ο νους -- είναι το έλκος της ψυχής.

Έξυπνος -- σημαίνει άρρωστος. Σημαίνει ανάπηρος. Για να επιβιώσει αυτός ο άρρωστος, του χρειάζονται έστω και λίγα προνόμια: πρόσθετα τετραγωνικά μέτρα χώρου, πρόσθετη άδεια, αύξηση στο μισθό.

Μπορείς να αναθέσεις με εμπιστοσύνη στον έξυπνο μόνο την κατάλληλη γι'αυτόν δουλειά (την πνευματική, καλλίτερα κατ' οίκον, όσο γίνεται πιο μακριά από τους βλάκες). Τους ιδιαίτερα έξυπνους πρέπει να τους Η ρεμείς, Η να τους απομονώνεις, Η να τους σκοτώνεις σαν τους κοινωνικά επικίνδυνους.

Οι δε βλάκες -- είναι το στήριγμα του κράτους. Οι βλάκες -- είναι Η περιουσία του κράτους. Η Πατρίδα αγαπά τους βλάκες της.


46. ΟΙ ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΒΛΑΚΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΞΥΠΝΟΥΣ

  • Τον βλάκα να διδάσκεις -- είναι σαν να θεραπεύεις τον νεκρό.
  • Να φοβάσαι όταν το βόδι είναι μπροστά, το άλογο -- από πίσω και τον βλάκα -- από παντού.
  • Η τύχη δουλεύει για τους βλάκες.
  • Οι νόμοι για τους βλάκες δεν ισχύουν.
  • Και στην εκκλησιά ακόμη χτυπούν τους βλάκες.
  • Τους βλάκες αγαπάει Η δουλειά.
  • Βαλε τον βλάκα να προσευχηθεί κι αυτός θα σπάσει την κεφαλή του.
  • Στείλε τον βλάκα για δουλειά, στείλε και πίσω του έναν άλλον.
  • Τα πόδια υποφέρουν από την χαζή κεφαλή.
  • Ο εξυπηρετικός βλάκας είναι χειρότερος και απ'τον εχθρό.
  • Όταν νυχτώνει -- ο βλάκας πιάνει δουλειά.
  • Το γομάρι τρίβεται μόνο από τ'άλλο γομάρι.
  • Καταδικάζουν αυτό, που δεν καταλαβαίνουν.
  • Όταν οι βλάκες δραπετεύουν απ'την αμαρτία, πέφτουν στην μιαν άλλη.
  • Αυτόν, που αγαπάει Η τύχη -- αποβλακώνεται.
  • Οι μορφωμένοι βλάκες -- είναι οι χειρότεροι.
  • Η καταδίκη των βλακών είναι ο έπαινος.
  • Τα γένια δεν σε κάνουνε σοφό.
  • Η αμφιβολία -- είναι το πρώτο βήμα προς την λογική.
  • Δεν υπήρχε ο μεγάλος νους χωρίς την πρόσθεση της τρέλας.
  • Ο έξυπνος υπομένει την αδικία με αδιαφορία.
  • Σπάνια Η ομορφιά συνδυάζεται με το μυαλό.

To main site